Εγκύκλιο με την οποία ο συντελεστής του ειδικού φόρου, ο οποίος επιβάλλεται στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση, μειώνεται από 25 Νοεμβρίου 2005 σε 10% και από 1 Νοεμβρίου 2006 σε 5%, εξέδωσε το υπουργείο Οικονομικών.

Η απενοχοποίηση, η μόδα, οι… προϋποθέσεις για να φορεθεί και η γνώμη των ανδρών

Πλαστικά παραμύθια εισαγωγής

Παράλληλα, καταργείται πλήρως στις διαφημίσεις που προβάλλονται από 1ης Νοεμβρίου 2007 και μετά.

"Ένα στρινγκ μού φτιάχνει τη διάθεση!"

Π. ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ Οι παραπάνω μεταβολές αφορούν τις διαφημίσεις που πραγματοποιούνται μετά τις ανωτέρω ημερομηνίες.

Το σέξι εσώρουχο, σύμμαχος της γυναικείας φιλαρέσκειας

Αν με τους μύθους ο άνθρωπος δοκίμασε να ερμηνεύσει τον κόσμο και να τον απομαγεύσει, τα εικονογραφημένα παραμύθια που κατασκευάζει η γιγαντιαία βιομηχανία του θεάματος, όπως και τα μυθάρια που εισάγει στην αγορά η διαφήμιση, τείνουν προς τον εντελώς αντίθετο στόχο: να πλανέψουν, να μαγέψουν, να αποβλακώσουν.

Κατά τα λοιπά (π.χ. υποβολή του τιμοκαταλόγου διαφημίσεων στις ΔΟΥ, τρόπος είσπραξης και απόδοσης του φόρου κτλ.), μέχρι και την πλήρη κατάργηση του φόρου, εξακολουθούν να ισχύουν τα οριζόμενα από τις κείμενες διατάξεις.

ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ

Μπορεί λοιπόν οι Απόκριες να πέφτουν πολύ μακριά ακόμα, ωστόσο, όποιος θα 'θελε να κερδίσει ένα εύκολο στοίχημα θα ποντάριζε ότι το χρόνο που έρχεται τα περισσότερα κοριτσάκια θα ντυθούν Ποκαχόντας - ώστε να αντιρροπηθεί έτσι η μανία των αρσενικών συνομηλίκων τους να μασκαρεύονται σαν τους εξαμβλωματικούς Πάουερ Ρέιντζερς αλλά και να μιλάνε σαν κι εκείνους (τουτέστιν να μασάνε ουρλιαχτά και γαβγίσματα) και να κινούνται σαν κι εκείνους (δηλαδή να ταλαιπωρούν το κορμάκι τους και να το θέτουν εν κινδύνω ανοιγοκλείνοντας το σε ποικίλα αντιανθρώπινα σχήματα). Εξάλλου, με άλλη εγκύκλιο του υπουργείου προβλέπεται ότι από τα έσοδα των αθλητικών σωματείων, των τμημάτων αμειβομένων αθλητών και των αθλητικών ανωνύμων εταιρειών, που προέρχονται από τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα για τη μετάδοση αγώνων και των συναφών με αυτούς διαφημίσεων, καθώς και από τα αντίστοιχα έσοδα των αθλητικών οργανισμών που διοργανώνουν διεθνείς, ευρωπαϊκούς, παγκόσμιους και Ολυμπιακούς Αγώνες, ποσοστό 10% θα αποδίδεται στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και καταβάλλεται ως αποζημίωση στο αστυνομικό προσωπικό για την πρόσθετη απασχόλησή του προς λήψη μέτρων τάξης και ασφάλειας στους προαναφερόμενους αγώνες.

Πριν από μερικά χρόνια, δεν τολμούσες να πεις ότι το φοράς. Σε κοιτούσαν σαν να έλεγες ότι συμμετέχεις σε… ερωτικά όργια. Οι καιροί όμως άλλαξαν και το στρινγκ, διότι περί αυτού ο λόγος, απενοχοποιήθηκε. Έγινε μόδα, έπαψε να γοητεύει μόνο τις έφηβες, έπαψε να θεωρείται μη βολικό, έγινε σύμμαχος της γυναικείας φιλαρέσκειας.

Και τι εστί Ποκαχόντας;

Εσώρουχο στρινγκ. Πλέον αναγνωρίστηκε η αξία του στο προαιώνιο παιχνίδι της αποπλάνησης

Μια Ινδιανούλα που αγάπησε έναν ευαίσθητο λευκό, έναν Άγγλο πιονιέρο, και από κοινού θέλησαν να φέρουν τους λαούς τους σε κάποια επικοινωνία, με ευτυχή βεβαίως κατάληξη όπως ταιριάζει στα παραμύθια.

Αρκεί μία γρήγορη δημοσκόπηση γύρω μας για να επιβεβαιώσει την πρόοδο που έχει σημειώσει το μικροσκοπικό αυτό ενδυματολογικό αξεσουάρ.

Την ιστορία της Ποκαχόντας λοιπόν ανέλαβε η εταιρεία Γουώλτ Ντίσνεϋ (ο οιονεί Άντερσεν της βιομηχανικής εποχής) να τη μετασκευάσει σε μύθο οικουμενικής καταναλώσεως, να εφοδιάσει δηλαδή το μυαλουδάκι των παιδιών με νέα κλισεδάκια και την αγορά με δεκάδες παραποκαχόντεια είδη.

Σε αρκετές χώρες μάλιστα, μεταξύ των οποίων και η Γαλλία, οι πωλήσεις του ξεπέρασαν φέτος, για πρώτη φορά, εκείνες των παραδοσιακών - αλλά θεωρούμενων ελαφρώς ξεπερασμένων - γυναικείων εσωρούχων.

Η ταινία μόλις άρχισε να παίζεται στους ελληνικούς κινηματογράφους, ωστόσο η πρόκληση ενδιαφέροντος (ή και μανίας) είχε αρχίσει πολύν καιρό πριν, και μάλιστα με μια συστηματικότητα που μάλλον σπανίζει στην αγορά μας.

Λειτουργικό.

Στις άλλες ταινίες ή βιντεοταινίες κινουμένων σχεδίων που έβλεπαν τα παιδιά υπήρχε ένα ορεκτικό πρόγευμα του αναμενόμενου κινηματογραφικού έπους.

"Δεν υφίσταται πια ψυχολογικό φρένο όσον αφορά το στρινγκ", διαβεβαιώνει στη "Liberation" η Καρόλ Μπονερί, υπεύθυνη του τμήματος γυναικείων εσωρούχων στο γνωστό γαλλικό πολυκατάστημα Le Printemps.

Τη μαζική όρεξη είχαν αναλάβει να την κρατάνε ανοιχτή τα ταχύτατα μεταφρασθέντα βιβλιαράκια, οι αφίσες, οι κασέτες, ενώ αναμένεται να δράσουν και οι κούκλες - Ποκαχόντας, τα ψευτομπιζουδάκια με την Ποκαχόντας, τα ρουχαλάκια αλά Ποκαχόντας, τα αυτοκόλλητα με το προσωπάκι της, οι σοκολάτες, οι τσίχλες και βεβαίως τα πολυπωλούμενα αυγά με τα παιγνιδάκια, που δεν θ' αφήνουν ανεκμετάλλευτη τη νέα αποδοτικότατη "ήπειρο", αλλά θα σπεύσουν να πλασάρουν πλαστικοποιημένη τη σκηνή της Ινδιανούλας, το βαρκάκι της, τα ζωάκια που τη συνοδεύουν κ.ο.κ.

Κυκλοφορεί πλέον από όλες τις μάρκες που σέβονται τον εαυτό τους.

Μια ακμαιότατη βιομηχανία ψευδαισθήσεων και πλαστικής τρυφερότητας.

"Έπαψε να θεωρείται υπερβολικά ερωτικό, να παραπέμπει σε sex-shop, διότι βρήκε τη λειτουργία του", λέει η Βερονίκ Ροτιρό, από την εταιρεία Carlin International.

Όσοι έχουν παιδιά μεταξύ τριών και δέκα ετών, θα 'χουν ήδη ακούσει την παραπονεμένη ή οργισμένη φωνή των βλαστών τους να τους επικρίνει που δεν κάνουν τίποτε για να δουν μια ώρα αρχύτερα στο πανί την Ινδιανούλα.

"Είναι τυπικό του φαινομένου της "σεξουαλικοποίησης" της καθημερινής γυναίκας, του καθημερινού άνδρα", καταθέτει την πιο επιστημονική του άποψη ο Ζαν-Κλοντ Αμαντιέ, κοινωνιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris Ι:

Και θα 'χουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται πόσο γρήγορα τελείωσε η βασιλεία του Σίμπα και του Μουφάσα, που είχε εγκαθιδρυθεί στα παιδικά μυαλά με τις ίδιες μεθοδεύσεις και με τους ίδιους στόχους όσο γρήγορα είχε τελειώσει κι η βασιλεία του Μπαλού του αρκούδου, που εκείνος τουλάχιστον ήταν και ευρηματικά γλεντζές…

"Οικειοποιούμαστε αξεσουάρ που ανήκαν μέχρι πρόσφατα σε "φυλές", σε πολύ συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων". Δεν είναι βέβαια ελληνική αποκλειστικότητα ετούτο το δραματάκι.

Τους άνδρες ας τους αφήσουμε για αργότερα.

Η αυτοκρατορία που έστησε ο Ντίσνεϊ απευθύνεται στην παγκόσμια αγορά, και τα προϊόντα της έχουν την ευχέρεια της κόκα - κόλας στη διάβαση των συνόρων (αλλά και των ψυχοπνευματικών φραγμών).

Το υπ' αριθμόν ένα επιχείρημα των γυναικών είναι:

Ορισμένοι αισιόδοξοι ίσως ισχυριστούν ότι δεν είναι κακό πράγμα αυτού του τύπου η οικουμενικότητα, δεν είναι κακό πράγμα να έχουν τις ίδιες επιθυμίες τα ελληνάκια και τα γαλλάκια, τα αμερικανάκια και τα γιαπωνεζάκια, τα βραζιλιανάκια και ίσως και κάποια αφρικανάκια.

"Το στρινγκ εξαφανίζει τα σημάδια του εσωρούχου κάτω από τα ρούχα".

Μολαταύτα, δεν χρειάζεται να συγκαταλέγεται κανείς σε όσους ευκολύνονται να χρησιμοποιούν τα σχήματα της δαιμονολογίας για να υποστηρίξει ότι δεν είναι κοινωνικώς και πολιτισμικώς ασήμαντα δύο τινά πρώτον, η απέραντη ευκολία και η απίστευτη ταχύτητα με την οποία επιβάλλονται οικουμενικώς -είδωλα-, πρότυπα, καταναλωτικές συνήθειες και μοντέλα, σκέψης και αξιολόγησης των ανθρωπίνων και δεύτερον ο μονόδρομος που ακολουθούν οι σχετικές διαδικασίες: από την αμερικανική μητρόπολη προς την περιφέρεια προς τις πολιτισμικές αποικίες.

Ένα πανάρχαιο σύμπλεγμα που αναδύθηκε (θέλαμε δεν θέλαμε) στην επιφάνεια από τη μόδα που επιτάσσει ρούχα τα οποία αγκαλιάζουν το σώμα.

Επιστροφή και ανάδραση δεν υπάρχει, πιθανόν ούτε δυνατότητα διαφυγής.

Μία πρώην "αντίπαλος" του στρινγκ καταθέτει την εμπειρία της: Δεν θα χαθεί βέβαια ο κόσμος που τα παιδιά δεν ξέρουν το Κολλητήρι του Καραγκιόζη αλλά ξέρουν και την τελευταία ατάκα που πετάει ο Τίμων στο "Βασιλιά των Λιονταριών". "Για πολλά χρόνια ήμουν πεπεισμένη ότι δεν ήταν βολικό. Ωστόσο, μάλλον κάτι σημαίνει το γεγονός ότι για να νιώσουν πως βρίσκονται ισότιμα εντός της σκληρότατης μικροκοινωνίας τους πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουν απέξω κι ανακατωτά την περιπέτεια του βασιλέως λιονταρή ή της Ινδιανούλας, και ότι για να νιώσουν δικό τους το λιοντάρι ή το Ινδιανάκι δεν αρκεί να ξέρουν τα σχετικά τραγούδια, αλλά πρέπει να αγοράσουν και να επιδείξουν στους φίλους τους όλα τα συμπαρομαρτούντα, που δεν είναι και λίγα. Σιγά σιγά, όμως, το συνήθισα". Ήδη λοιπόν το καθετί που τους δίνει μια κάποια χαρά, παύει να συνιστά αξία χρήσης και νοθεύεται ευθύς εξαρχής. "Είναι εντυπωσιακό το πώς η μόδα αλλάζει τα πράγματα", λέει ο Αμαντιέ. Ήδη, μπαίνουν στον κόσμο των μεγάλων, πριν καν γλεντήσουν την αφέλειά τους. "Οι γυναίκες έλεγαν πάντα ότι το στρινγκ δεν είναι άνετο. Ήδη η φαντασία τους υποσιτίζεται και οι διαφορές τους πολτοποιούνται. Και ξαφνικά, συμβαίνει το αντίθετο: το στρινγκ γίνεται βολικό. Ώστε να καταστεί εύκολος ο τηλεχειρισμός τους, όπως και των γονιών τους. Στην πραγματικότητα, αναγνωρίστηκε η αξία του στο προαιώνιο παιχνίδι της αποπλάνησης".

Ο Π. Μπουκάλας είναι εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος.

Επιβάλλεται, πάντως, κάποια περίοδος προσαρμογής.

Α. Ανάγνωση κατανόηση του κειμένου

Πρέπει επίσης να συντρέχουν και κάποιες προϋποθέσεις.

1. Είναι θετική ή αρνητική η θέση του συγγραφέα για τους σύγχρονους μύθους και πού φαίνεται αυτό;

Μπορεί το στρινγκ να απενοχοποιήθηκε, αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι μπορεί - από πλευράς αισθητικής - να το φορέσουν όλες οι γυναίκες και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

2. Ποια είναι τα δύο στοιχεία που δεν μπορεί, κατά τον συγγραφέα, να θεωρηθούν "πολιτικώς και κοινωνικώς ασήμαντα" σε σχέση με τα σύγχρονα είδωλα - πρότυπα;

Κανόνας νούμερο ένα: να έχει γίνει επιμελής αποτρίχωση. Κανόνας νούμερο δύο: να μην υπάρχουν ίχνη από μαύρισμα. Κανόνας νούμερο τρία: συνοψίζεται στο γνωστό λαϊκό ρητό "τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς…". Απαραίτητη η γυμναστική, απαραίτητη και η πρόνοια της φύσης, απαραίτητη και η αυτοπεποίθηση, απαραίτητη και μία μικρή δόση επιδειξιομανίας. "Ανήκει στις όμορφες γυναίκες", συνηγορεί στη "Liberation" μια στυλίστρια. Κάθε ηλικίας, πρώτα από όλα στις έφηβες, αλλά (όσο τουλάχιστον πέφτει λόγος στους γονείς) από μία ηλικία και επάνω. "Όταν η μητέρα μου ανακάλυψε στα συρτάρια μου ένα στρινγκ, σοκαρίστηκε", αφηγείται μία 15χρονη κοπέλα.

"Το στρινγκ δεν είναι ένα απλό αξεσουάρ, είναι αναμφισβήτητα μία τελετουργία μετάβασης στην ενηλικίωση, δείχνει ότι η νεαρή κοπέλα αποκτά μία σεξουαλική διάσταση", λέει ο Ζαν-Κλοντ Αμαντιέ. "Αν οι μητέρες θέτουν ένα όριο ηλικίας, αυτό συμβαίνει διότι υφίσταται μία προφανής σεξουαλική διάσταση. Το στρινγκ εξακολουθεί να έχει μια ιδιαίτερη σημασία, διότι εκθέτει δευτερεύουσες μεν, ερωτογενείς όμως ζώνες".

Το κάλλος. Αυτά όσον αφορά τις γυναίκες. Οι άνδρες όμως; Πώς αντιδρούν σε αυτή τη μόδα; Κάποιοι προσπαθούν να μπουν στη θέση των γυναικών: "Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να τους αρέσει να έχουν ένα κορδόνι μέσα στους γλουτούς", λέει ο Φαμπιάν στη γαλλική εφημερίδα. "Είναι το ίδιο με το να περπατάς πάνω σε ψηλά τακούνια, μου φαίνεται ένα σκέτο μαρτύριο". Άλλοι διαμαρτύρονται ότι το γυναικείο σώμα γίνεται υπερβολικά εμφανές, ότι εκλείπει η γοητεία του να φαντάζεσαι, να μαντεύεις, τι κρύβεται "από κάτω". Κάποιοι θεωρούν ότι το στρινγκ αδικεί ακόμη και τους αρτιότερα σχηματισμένους γλουτούς, ότι τα παραδοσιακά εσώρουχα ή ακόμη και τα μπόξερ αναδεικνύουν καλύτερα το γυναικείο κάλλος. Άλλοι θεωρούν το επιχείρημα περί εξαφάνισης των σημαδιών κάτω από τα ρούχα ως ένα απλό γυναικείο "άλλοθι". Και άλλοι απλώς διαφωνούν. "Αυτή η άμεση πρόσβαση στους γλουτούς είναι υπέροχη". "Ένα στρινγκ μού φτιάχνει πάντα τη διάθεση". Το καλύτερο θα ήταν να αποκτήσουν όλοι ιδία άποψη. Δηλαδή να το δοκιμάσουν.