Παράλληλη Αναζήτηση
Ο Στάνισλαβ Μακσάντσεφ αποδεικνύειται πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον ΠΑΟΚ.
Φαινόμενα
• Οι εξελίξεις στη Μουσική
"ΛΑΧΕΙΟ" Ο ΣΤΑΝΙΣΛΑΒ ΜΑΚΣΑΝΤΣΕΦ
Πιο σκληρή η σιωπή
Το 17ο αιώνα το μπαρόκ επιφέρει στη μουσική γόνιμες και ανανεωτικές εξελίξεις με τη δημιουργία του λυρικού θεάτρου, δηλαδή της όπερας* (μελοδράματος) και του ορατόριου*.
Το κέρδος του ΠΑΟΚ
Σε αυτή τη δίκη της κάμερας, που προηγήθηκε της 17Ν, τα επιχειρήματα κάλυψαν τις διαστάσεις του τετριμμένου διαλόγου για την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα τηλεόραση, αλλά ξέχασαν μια πολύ ανθρώπινη
Η όπερα πρωτοεμφανίστηκε το 1600 στη Φλωρεντία, έλαβε όμως την ολοκληρωμένη μορφή της το πρώτο μισό του 17ου αιώνα.
Το περασμένο καλοκαίρι πήγε στη Μάλαγα ως ο πρώτος σκόρερ του ρωσικού πρωταθλήματος. Ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Σέρτζιο Σκαριόλο, κάτι που τελικά ευνόησε τον ΠΑΟΚ, ο οποίος πρόσθεσε μια πολύτιμη μονάδα στο δυναμικό του. Ο Στάνισλαβ Μακσάντσεφ πάντως, δεν κρατάει κακία τονίζοντας: "αυτοί έχασαν"
Γενικότερα, χάρη στους μεγάλους μουσουργούς παρατηρείται μεγάλη πρόοδος στη μουσική με τον εμπλουτισμό παλαιών και την επινόηση νέων μορφών σύνθεσης.
Για τον διάλογο που αφορούσε την παρουσία ή μη της κάμερας κατά τη δίκη της 17Ν εξαντλήθηκαν όλα τα γνωστά επιχειρήματα υπέρ και κατά της τηλεόρασης, έμεινε απ' έξω μόνο μία διάσταση, ίσως η πιο ανθρώπινη
Μεγάλοι μουσουργοί Κλαούντιο Μοντεβέρντι (1567-1643) Ζαν Μπατιστ Λουλί(1632-1687) Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741) Χαίντελ (1685-1759) Μπαχ (1685-1750) Μότσαρτ (1756-1791) Μπετόβεν (1770-1827)
Φορώντας ακόμα τη φόρμα της Μάλαγα (αυτή φορούσε και όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα) ο Στάνισλαβ Μακσάντσεφ έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο όταν ρωτήθηκε για το αν στέλνει κάποιο μήνυμα με τις εμφανίσεις του στην πρώην ομάδα του.
Ενδιαφέρεται ή όχι το κοινό για τη δίκη της 17Ν;
Ζακ Λουί Νταβίντ, Ο όρκος των Ορατίων, Παρίσι 1785. Ελαιογραφία σε μουσαμά. Παρίσι, Λούβρο. Ποια στοιχεία του νεοκλασικισμού εντοπίζετε στον πίνακα; Ειδικότερα, ποια στοιχεία διακρίνετε που προσδίδουν στη σκηνή υψηλό ήθος και ηρωικό τόνο. Πώς ο καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας ένα παλαιό θέμα εκφράζει τη σύγχρονή του πραγματικότητα;
"Δεν θέλω να μιλάω πολύ για αυτό" είπε αρχικά, αλλά στην συνέχεια πρόσθεσε:
Το βέβαιο είναι ότι ελάχιστα το ενδιαφέρει η δίκη της κάμερας, που προς το παρόν διεξάγεται εντός και εκτός του δικαστηρίου.
Ερωτήσεις
"Όταν ήμουν εκεί καθόμουν τις περισσότερες φορές στον πάγκο.
Ωστόσο ουδείς αρνείται ότι η παρουσία της ή μη αποτελεί κομβικό σημείο για την καλλιέργεια του ενδιαφέροντος, όπως αποτελεί άλλωστε και μοχλό για τις εξελίξεις του ίδιου του πολιτικού συστήματος - μην ξεχνάμε ότι κρυφές της "επιδόσεις" υπήρξαν αφορμή για αποπομπή βουλευτή.
1. Πώς η επιστημονική σκέψη βοήθησε στην αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων;
Ήξερα όμως ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα.
Είναι γεγονός ότι η 17Ν δεν είχε ουδέποτε λαϊκό έρεισμα στη χώρα μας και ορισμένες αναιμικές συμπάθειες περιορίζονται χρονικώς στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια και οφείλονται μάλλον σε εκείνον τον μεταχουντικό αντιστασιακό "αυτοματισμό", που αναπτύχθηκε σαν εκτόνωση ενός λαού που είχε καθυστερημένη αντίδραση. 2. Να χωριστείτε σε ομάδες και να παρουσιάσετε στην τάξη ένα λογοτέχνη, έναν επιστήμονα ή ένα ζωγράφο της επιλογής σας (βιογραφικά στοιχεία, βασικά έργα, παρουσίαση ενός από αυτά).
Δεν πειράζει. Οι δημοσιευμένες προκηρύξεις της κάθε άλλο παρά πάθιασαν τα πλήθη - περισσότερο έναν εφημεριδιακό ανταγωνισμό τόνωσαν. Έχασαν έναν καλό παίκτη".
Ωστόσο, η ίδια αδιαφορία περιέβαλε και τα θύματά της 17Ν και μαζί η ίδια καχυποψία. ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ μόλις συμμετοχή του στο ελληνικό πρωτάθλημα κατάφερε να αποσπάσει την προσοχή όλων. Η υπόθεση αντιμετωπιζόταν σαν ένα είδος "ξεκαθαρίσματος λογαριασμών" δύο άκρων ή κάτι παρόμοιο από τον κόσμο που ήθελε την ησυχία του και τη δημοκρατία του. Ο Μακσάντσεφ φαίνεται να αποτελεί τον κρίκο που έλειπε από την αλυσίδα του Σούλη Μαρκόπουλου.
Αυτό φυσικά και σπίλωσε τη μνήμη των αθώων θυμάτων της 17Ν, καθώς αντιμετωπίζονταν με εκείνη την ισοπεδωτική α-πολιτική καχυποψία του κακομοιροέλληνα "τρομοκράτες οι μεν, αλλά και οι άλλοι, ε, κάτι θα 'καναν".
Τα διαπιστευτήριά του κόντρα στην ΑΕΚ;
Με άλλα λόγια, η 17Ν γλίστρησε μέσα σε μια σιωπή, που κατ' εξαίρεση έσπαγαν οι δικές της προκηρύξεις.
26 πόντοι και 8 ριμπάουντ σε 31 λεπτά συμμετοχής.
Μέσα σε αυτή τη σιωπή παρέσυρε τη μνήμη των θυμάτων της και την έδεσε μαζί της.
"Ελπίζω ότι βοήθησα την ομάδα να πάρει την νίκη.
Αυτή τη σιωπή όφειλε να σπάσει η παρουσία της κάμερας στη δίκη.
Η εμφάνισή μου ήταν καλή και θα προσπαθήσω να δώσω ό,τι μπορώ στη συνέχεια.
Μπερδευτήκαμε όμως, μεταξύ των αμαρτημάτων της τηλεόρασης και των θεαματικών ευκολιών που προσφέρει η κάμερα στους δημοσιογράφους.
Δεν θέλω πάντως να λέω μεγάλα λόγια.
Ωστόσο, δεν πρόκειται αυτή τη φορά για καμία από τις δύο περιπτώσεις.
Ο χρόνος θα δείξει" δήλωνε χθες Καζάκος φόργουορντ που εξήγησε:
Και μόνον το γεγονός ότι ορισμένοι συγγενείς θυμάτων την θέλουν παρούσα μοιάζει να μας δείχνει τη διάσταση που δεν υποψιαζόμαστε.
"Όλοι οι συμπαίκτες μου με έβρισκαν κάτω από τη ρακέτα κι εγώ χρησιμοποιούσα τον όγκο και την ταχύτητά μου βάζοντας πόντους".
Την έδειξε ο ίδιος ο πατέρας του Κωστή Περατικού στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά, όταν είπε πως την θέλει την κάμερα.
"ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ με την ΑΕΚ ήταν κρίσιμο για μας.
"Και δεν τον νοιάζει που έτσι θα έχει βήμα ο Κουφοντίνας, ο Γιωτόπουλος;" ρωτήθηκε, για να απαντήσει χωρίς δισταγμό:
Εγώ και οι συμπαίκτες το περιμέναμε και τώρα κοιτάμε μπροστά για περισσότερες νίκες" συνέχισε ο Μακσάντσεφ εκφράζοντας το γενικότερο κλίμα στην ομάδα, ενώ για τον εαυτό του:
"Όχι, έτσι είναι, έτσι πρέπει να γίνεται, να μιλούν όλοι".
"Κάθε φορά που μπαίνω σε ένα παιχνίδι, παίζω για να κερδίζω.
Ναι, γιατί μιλώντας εκείνοι θα "ακουστεί" και ο δικός του άνθρωπος, που υπήρξε θύμα τους.
Ελπίζω να κάνω περισσότερα και καλύτερα παιχνίδια και να σκοράρω ακόμα και περισσότερους από 30 πόντους".
Η αγωνία του πατέρα είναι να "υπάρξει" η μνήμη του γιου του, να σπάσει η σιωπή.
ΜΕ ΔΥΟ παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Μακσάντσεφ δεν έχει αγωνιστεί ακόμα μπροστά στο κοινό της ομάδας.
Θα πουν τα δικά τους οι μεν, αλλά θα αντιμετωπιστούν δημοσίως και από τους δε.
Παρ' όλα αυτά έστειλε το μήνυμα:
Και ο λαός θα κρίνει.
"Θέλω να πω στους οπαδούς μας να έχουν υπομονή και να έρθουν να μας στηρίξουν στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι".
Χαζός δεν είναι. Να ενδιαφερθεί χρειάζεται. Το ξέρει αυτό ο κ. Περατικός. Και φυσικά το καθημερινό σόου, χωρίς περιεχόμενο, κάνει τον κόσμο αδιάφορο και τον Γιωτόπουλο σταρ - αθέατο μάλιστα, κάτι σαν θρύλο, δηλαδή.
Η σιωπή γύρω από τα θύματα είναι που αγριεύει τους συγγενείς, μια σιωπή που γίνεται ακόμη πιο βαριά μέσα σε ένα γενικό κλίμα συγκατάβασης, που διαμόρφωσαν τα μίντια τελευταία στιγμή, κάπως να σώσουν τα προσχήματα, ότι δεν θα ακούγονται μόνον οι τρομοκράτες, αλλά και η πλευρά των θυμάτων. Για την ισορροπία, για την έξωθεν καλή μαρτυρία του εγχώριου μιντιακού πολιτισμού.
Χώρος για μνήμη
Χρειάστηκαν 27 χρόνια για να αρθρωθεί μια κουβέντα συμπάθειας, για να οργανωθεί μια εκδήλωση συμπαράστασης. Ήταν 27 χρόνια καχυποψίας και σκοτεινής μνήμης για αθώους, που δεν ήταν και όλοι διάσημοι, ώστε να αποκατασταθούν με τιμή.
Η παρουσία μιας κάμερας, χωρίς υπερβολές - που τώρα πια δημιουργήθηκαν - χωρίς πολλές φασαρίες, με συνεχή λειτουργία, θα έδινε μια δημοσιότητα πολύτιμη σε μια υπόθεση που πρέπει πλέον να απομυθοποιηθεί.
Με μια τηλεόραση που θα βουλιάξει στην παθολογία της προσπαθώντας να καλύψει τα κενά της εικόνας κάνοντας σόου αφηγήσεων για τον "αρχηγικό" ή "γοητευτικό" Γιωτόπουλο - ναι, και αυτό το ακούσαμε - προκαλώντας κόπωση και αποστροφή στο κοινό εντέλει για τη δίκη, με τις εφημερίδες να σηκώνουν το βάρος της ενημέρωσης, χωρίς να μπορούν απολύτως να το καλύψουν, η σιωπή θα παραμείνει γύρω από τα θύματα, όταν οι θύτες θα έχουν γίνει σταρ, ήρωες τηλε-μυθιστορημάτων.
Ίσως μεγαλύτερος τρόμος για τον κ. Περατικό και από εκείνον ότι μπορεί να προσβληθεί η μνήμη του γιου του από εκείνους, που ήδη την έχουν προσβάλει, είναι ότι αυτή η μνήμη θα παραμείνει "σιωπηλή", "αθέατη", ανικανοποίητη ακόμη και μετά την απονομή της δικαιοσύνης, γιατί δεν βρήκε χώρο εκεί, που εκείνοι που την πρόσβαλαν, είχαν άφθονο.
