Οι "Σπυριδούλα" είναι ένα από τα παλαιότερα σχήματα της ελληνικής ροκ σκηνής.

Εισαγωγή

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στο κεφάλαιο αυτό γίνεται προσπάθεια να δοθούν οι «σύγχρονες» απόψεις γύρω από τη δομή του ατόμου.

Στη "Βάρδια" οι "Σπυριδούλα"

Είναι πραγματικά μια δύσκολη προσπάθεια μια και από την «εύληπτη» τροχιά του Βohr περνάμε σε στιβάδες, υποστιβάδες και τροχιακά.

Το συγκρότημα "Σπυριδούλα" συνεχίζει και σήμερα τις εμφανίσεις του στη μουσική σκηνή "Βάρδια" (Σερρών 15 & Φ. Μένου, τέρμα Βοσπόρου, Κ. Τούμπα, Θεσσαλονίκη).

Περνάμε από τη «βεβαιότητα» στην αβεβαιότητα και στην πιθανότητα, με το τροχιακό σαν το χώρο που είναι δυνατόν να βρίσκεται το κάθε ηλεκτρόνιο.

Το σχήμα, πέραν από τα παλιά του τραγούδια από τους προηγούμενους του δίσκους, παίζει και τα νέα, από τα οποία θα προέλθει και η δισκογραφική παραγωγή που ετοιμάζουν.

Οι τέσσερις κβαντικοί αριθμοί και οι αρχές δόμησης (απαγορευτική αρχή Pauli, αρχή ελάχιστης ενέργειας και κανόνας του Hund) θα μας βοηθήσουν να κατανείμουμε τα ηλεκτρόνια κάθε ατόμου γύρω από τον πυρήνα του.

Έτσι κι αλλιώς όμως τα τραγούδια του συγκροτήματος έχουν προδιαγράψει μια ολόκληρη εποχή και υπάρχει ξεχωριστό ενδιαφέρον να τα ακούς από τους ίδιους παρ' όλη την εναλλαγή των μελών του.

Με την κατανομή των ηλεκτρονίων αυτή θα αποκαλυφθεί όλη η «λογική» του περιοδικού πίνακα.

Οι "Σπυριδούλα", ένα από τα παλαιότερα σχήματα της ελληνικής ροκ σκηνής έγινε πάρα πολύ γνωστό από τη συνεργασία του με τον ρόκερ Παύλο Σιδηρόπουλο.

Θα ερμηνευθούν με τον τρόπο αυτό και η θέση και οι ιδιότητες (όπως π.χ. η ηλεκτρονιοσυγγένεια) των στοιχείων.

Σχηματίστηκε το Σεπτέμβριο του '77 από τους: Βασίλη Σπυρόπουλο, Νίκο Σπυρόπουλο, Ανδρέα Μουζακίτη, Κώστα Κουρεμένο και Μάκη Μπλαζή και αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, ήταν ο δίσκος "Φλου" που κυκλοφόρησε το '79 και θεωρείται σήμερα δίσκος αναφοράς της ελληνικής ροκ σκηνής.

Έπειτα θα ασχοληθούμε με το μόριο.

Με αρκετές αλλαγές στη σύνθεση των μελών αλλά με σταθερό πυρήνα τους αδελφούς Σπυρόπουλους το συγκρότημα συνέχισε την πορεία του και μετά την αποχώρηση του Σιδηρόπουλου, εκδίδοντας το '82 το δίσκο "Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια", που και αυτός έτυχε και ευρείας απήχησης από τους μουσικόφιλους.

Με βάση τη δομή των στοιχείων θα δοθεί μια άποψη για τον «τύπο» της ένωσης, που δίνουν τα άτομα όταν ενώνονται.

Δύο χρόνια αργότερα, το '84, το συγκρότημα αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, κρίση δημιουργικότητας, έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη, κορεσμό.

Και οι ηλεκτρονιακοί κατά Lewis τύποι είναι μια πολύ καλή προσέγγιση στο θέμα αυτό.

Τα μέλη αποφασίζουν από κοινού να δοθεί κάποιο τέλος, προτιμώντας τη σιωπή από την επαγγελματική ρουτινιάρικη επανάληψη.

Με τους τύπους αυτούς αρκετές ιδιότητες των ενώσεων μπορούν πλέον να ερμηνευθούν.

Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, η ιδέα της ανασύστασης βρήκε πρόσφορο έδαφος και άρχισαν αναγνωριστικές επαφές και έτσι το καλοκαίρι του '93 άρχισε ένας νέος κύκλος για το συγκρότημα.

Όμως το παζλ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Καρποί αυτής της ανασύστασης είναι οι δίσκοι: "Ταξίδι στο κέντρο της πόλης" (1994 - ΕΜΙ) και "Σε τροχιά με απόκλιση" (1997 - Ανεξάρτητη παραγωγή).

Για να συμπληρωθεί έρχεται η μοριακή γεωμετρία, η οποία μας δίνει κανόνες για να προβλέψουμε πλέον το σχήμα του μορίου σαν ένα γεωμετρικό «αντικείμενο».

Το συγκρότημα ξαναδιαλύεται στις αρχές του '99, λόγω της αναπάντεχης απώλειας του μπασίστα Νίκου Δόικα (1953-1999), παιδικού φίλου και στενού συνεργάτη.

Η θεωρία VSEPR είναι εδώ ένα πολύτιμο «εργαλείο».

Μετά από πέντε χρόνια απραξίας οι "Σπυριδούλα" αποφάσισαν να ξανασυναντηθούν το φθινόπωρο του 2004.

Niels Bohr (1885-1962). Δανός φυσικός. Ήταν μαθητής του Rutherford (πανεπιστήμιο Manchester) και του Thomson (πανεπιστήμιο Cambridge). Αργότερα έγινε διευθυντής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής στην Κοπεγχάγη. Κοντά του μαθήτευσαν μεγάλες προσωπικότητες από τους οποίους επτά τιμήθηκαν αργότερα με βραβεία Nobel, όπως ο Heisenberg και ο Pauli. Ο Bohr εφάρμοσε τις βασικές αρχές της κλασικής φυσικής σε συνδυασμό με τις αρχές της κβαντικής θεωρίας (της φυσικής του μικρόκοσμου), με αποτέλεσμα το ατομικό του πρότυπο να αποτελεί υβρίδιο δύο διαφορετικών τρόπων σκέψεως. Παρά το γεγονός ότι τελικά η παραδοχή του για κυκλικές τροχιές αποδείχτηκε λανθασμένη, οι σκέψεις του Bohr εξακολουθούν να έχουν μεγάλη αξία, καθώς αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη των σύγχρονων αντιλήψεων περί ατόμου (κβαντομηχανικό πρότυπο ατόμου). Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε με το βραβείο Nobel 1922, ενώ προς χάριν του ονομάστηκε το υπ΄ αριθμό 107 στοιχείο του περιοδικού πίνακα Ns (nielsbohrium).