ΟΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ Όταν ο σταλινισμός ζει αιώνια στο μυαλό μας… ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

ΑΓΓΛΙΑ (23η αγωνιστική) 1. Τσέλσι 49-12 62 2. Μάντσεστερ Γ. 42-20 48 3. Λίβερπουλ 29-12 44 4. Τότεναμ 31-19 41 5. Άρσεναλ 34-16 37 6. Γουίγκαν 28-29 37 7. Μπόλτον 27-20 36 8. Μπλάκμπερν 27-25 34 9. Μάντσεστερ Σ. 30-27 31 10. Γουέστ Χαμ 29-31 29 11. Τσάρλτον 27-31 29 12. Έβερτον 16-31 29 13. Φούλαμ 26-30 26 14. Νιουκάστλ 20-25 26 15. Άστον Βίλα 26-32 26 16. Γουέστ Μπρομ 21-32 22 17. Μίντλεσμπρο 27-40 22 18. Μπέρμιγχαμ 20-31 19 19. Πόρτσμουθ 16-39 17 20. Σάντερλαντ 17-40 9

DANIEL VERNET

2 ΜΙΓΑΔΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ (1)

ΙΣΠΑΝΙΑ (20ή αγωνιστική) 1. Μπαρτσελόνα 49-16 49 2. Βαλένθια 30-17 39 3. Οσασούνα 27-21 39 4. Ρεάλ Μαδρίτης 36-22 36 5. Βιγιαρεάλ 27-18 34 6. Λα Κορούνια 28-21 33 7. Θέλτα 22-22 33 8. Σεβίλλη 25-20 32 9. Χετάφε 29-25 28 10. Σαραγόσα 25-25 27 11. Ατλέτικο 20-20 23 12. Σανταντέρ 18-24 23 13. Σοσιεδάδ 29-39 22 14. Εσπανιόλ 17-28 21 15. Κάδιθ 15-24 20 16. Μπέτις 15-27 19 17. Μαγιόρκα 20-33 18 18. Μάλαγα 23-30 17 19. Μπιλμπάο 23-30 16 20. Αλαβές 16-31 15 «Μου θυμίζετε τις σταλινικές δίκες».

2.1 Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΙΓΑΔΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ

ΙΤΑΛΙΑ (21η αγωνιστική) 1. Γιουβέντους 44-12 56 2. Ίντερ 43-16 48 3. Μίλαν 47-22 46 4. Φιορεντίνα 38-22 43 5. Λιβόρνο 24-20 37 6. Ρόμα 36-22 36 7. Σαμπντόρια 34-28 31 8. Κιέβο 26-25 31 9. Λάτσιο 28-26 30 10. Παλέρμο 29-32 26 11. Ουντινέζε 23-32 25 12. Άσκολι 22-26 23 13. Ρετζίνα 21-32 22 14. Σιένα 25-36 21 15. Έμπολι 23-37 19 16. Κάλιαρι 20-33 19 17. Μεσίνα 18-29 18 18. Πάρμα 24-38 18 19. Τρεβίζο 13-29 13 20. Λέτσε 15-36 13

Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του «πατερούλη», το ψευδώνυμό του (το αληθινό όνομά του ήταν Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι) μας φαίνεται ακόμη χρήσιμο όποτε θέλουμε να καταγγείλουμε κάτι.

Εισαγωγή

ΓΑΛΛΙΑ (23η αγωνιστική) 1. Λιόν 39-15 54 2. Μπορντό 21-12 42 3. Οσέρ 30-24 39 4. Λιλ 31-16 37 5. Παρί Σ. Ζ. 28-22 37 6. Μαρσέιγ 25-28 35 7. Λανς 30-19 34 8. Λε Μαν 23-18 34 9. Μονακό 22-18 33 10. Σεντ Ετιέν 20-17 33 11. Ρεν 24-33 32 12. Νανσί 24-19 31 13. Ναντ 24-23 30 14. Νις 17-19 30 15. Τουλούζ 20-26 26 16. Σοσό 18-25 25 17. Τρουά 21-29 25 18. Αζαξιό 13-29 16 19. Στρασβούργο 14-30 15 20. Μετς 13-36 14

«Χάσαμε τον σύντροφο Στάλιν, αλλά ο σταλινισμός θα ζει αιώνια στις καρδιές μας».

Η δημιουργία των μιγαδικών αριθμών οφείλεται στην προσπάθεια επίλυσης των εξισώσεων 3ου βαθμού.

Και αν όχι στις καρδιές μας, στα κεφάλια μας.

Αν στην [pic] θέσουμε [pic] και εκτελέσουμε τις πράξεις, τότε προκύπτει μια εξίσωση της μορφής [pic].

Αυτός ο «σταλινισμός μέσα στα κεφάλια» έζησε πολύ περισσότερο από τον Στάλιν και εξαπλώθηκε σε έναν κύκλο πολύ ευρύτερο από τον στενό κύκλο των μελών του κόμματος ή των συνοδοιπόρων.

Στις αρχές του 16ου αιώνα οι Ιταλοί αλγεβριστές S. del Ferro και N.

Η σελίδα γύρισε πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του δικτάτορα, γιατί το σύστημά του έζησε περισσότερο από αυτόν, έστω και παρακμάζοντας.

Tartaglia ανακάλυψαν μια μέθοδο επίλυσης τέτοιων εξισώσεων, που με σημερινό συμβολισμό ισοδυναμεί με τον τύπο [pic], όπου [pic].

Ο μπρεζνιεφισμός ήταν σταλινισμός χωρίς εκκαθαρίσεις.

Στην περίπτωση που η "διακρίνουσα" D είναι θετική, ο τύπος αυτός δίνει αμέσως μια ρίζα της εξίσωσης.

Διατηρήθηκε παραπάνω από 20 χρόνια στην ΕΣΣΔ, από την πτώση του Χρουστσόφ το 1964 μέχρι την έλευση του Γκορμπατσόφ το 1985, και σταθεροποίησε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του σταλινικού συστήματος: την αποθέωση της μετριότητας.

Για παράδειγμα, στην [pic] είναι [pic] και ο τύπος δίνει [pic], που είναι η μοναδική πραγματική ρίζα.

Ο σταλινικός άνθρωπος έχει ρίζες, σημεία αναφοράς, βεβαιότητες.

Διαπιστώθηκε, όμως, τότε ένα φαινόμενο τελείως διαφορετικό από την περίπτωση των εξισώσεων 2ου βαθμού:

Έχει μια μανιχαϊκή αντίληψη του κόσμου.

Υπάρχουν εξισώσεις με πραγματικές ρίζες, όπως, για παράδειγμα, η [pic], που έχει μια προφανή ρίζα το 4 (οι άλλες δύο είναι οι [pic], [pic]), αλλά η διακρίνουσα D είναι αρνητική!

Κατατάσσει, ταξινομεί, προσδιορίζει εν ονόματι μιας ανώτερης αλήθειας, από την εποχή του Ηλιογάβαλου μέχρι την εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ο τύπος στη συγκεκριμένη περίπτωση δίνει [pic].

Δεν έχουν άδικο όσοι καταγγέλλουν σήμερα «σταλινικές δίκες», όταν εν ονόματι της «ενιαίας σκέψης» απορρίπτονται όλοι εκείνοι που δεν υιοθετούν το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού ή τα πνευματικά «πρετ-α-πορτέ» της τελευταίας μόδας.

(1)

Γιατί ο σταλινισμός μπορεί να έχει πεθάνει στην καρδιά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξεπηδήσει μέσα από το κεφάλι.

Όπως είναι φανερό, οι μαθηματικοί βρέθηκαν, εδώ, μπροστά σε ένα δίλημμα: ή θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τη μέθοδο των Ferro-Tartaglia ως γενική μέθοδο επίλυσης εξισώσεων 3ου βαθμού ή να δεχτούν ότι ένας συγκεκριμένος αριθμός, όπως το 4, μπορεί να εκφραστεί με παραστάσεις που περιέχουν τετραγωνικές ρίζες αρνητικών αριθμών. Η δεύτερη άποψη φαινόταν αδιανόητη αλλά αυτό δεν εμπόδισε την εφαρμογή των αλγεβρικών πράξεων σε τέτοιες παραστάσεις. Στα μέσα του 16ου αιώνα ο R. Bombelli, κάνοντας τολμηρές υποθέσεις, βρήκε ότι ισχύει [pic] και [pic]. Αντικαθιστώντας αυτές τις ισότητες στην (1) προκύπτει αμέσως ότι [pic], δηλαδή το αδιανόητο γίνεται πραγματικότητα! Οι αριθμοί της μορφής [pic] με [pic], που ονομάστηκαν αρχικά φανταστικοί και αργότερα μιγαδικοί, έγιναν από τότε αναπόσπαστο εργαλείο των Μαθηματικών και των εφαρμογών τους στις άλλες επιστήμες. Ο J. Hadamard, ο οποίος το 1896 απέδειξε με χρήση της μιγαδικής ανάλυσης το "θεώρημα των πρώτων αριθμών", έγραψε ότι: "Ο συντομότερος δρόμος ανάμεσα σε δύο αλήθειες στο πεδίο των πραγματικών περνά μέσα από το πεδίο των μιγαδικών".