ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΗ

Γ. Οι σχέσεις του Προτεσταντισμού με την Ορθόδοξη Εκκλησία

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΤΣΙΚΑΣ

Τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του Προτεσταντισμού ήταν αδύνατη η οποιαδήποτε σχέση με τη Ορθόδοξη Εκκλησία, λόγω του ότι πολλοί ορθόδοξοι λαοί ήταν υπόδουλοι στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Αρης Θεσσαλονίκης κλείνει σήμερα τα 92 του χρόνια…

Σιγά-σιγά, όμως, ο Προτεσταντισμός άρχισε να αναπτύσσει ενδιαφέρον για την Ορθοδοξία.

Σχεδόν ένας αιώνας πέρασε από την άνοιξη του 1914 - μόλις δυο χρόνια μετά την απελευθέρωση της πόλης, σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς- όταν μια χούφτα Θεσσαλονικιών, που ξεχείλιζαν από νιάτα, αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν νέο αθλητικό σύλλογο.

Κατά καιρούς υπήρξαν ανταλλαγές επιστολών μεταξύ της Λουθηρανικής Εκκλησίας και του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, στις οποίες τονίστηκαν οι υπάρχουσες διαφορές.

ΚΑΠΟΥ στην περιοχή του Βότση, σ' ένα φτωχικό καφενεδάκι, πλούσιο, όμως, από ιδέες, αισθήματα, αγάπη για την πληγωμένη πόλη και τον αθλητισμό…

Στην εποχή μας παρατηρείται κινητικότητα για τη βελτίωση των σχέσεων Ορθοδόξων και Προτεσταντών, τόσο στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (για το οποίο θα μιλήσουμε σε προσεχή ενότητα) όσο και στην Αγγλία.

Σεμνά και ταπεινά, αλλά με ορμή και φλόγα να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο, που θα αντέξει στην πορεία του χρόνου με αξιοπρέπεια.

Εκεί οι Ορθόδοξοι ανέπτυξαν επαφές με τους Προτεστάντες μέσα από πρωτοβουλίες της ρωσικής πατριαρχικής επιτροπής του Σουρόζ (με πρωτεργάτη τον επίσκοπο Αντώνιο Bloom), της μοναστικής Αδελφότητας των Αγίων Αλβανού και Σεργίου (η οποία δραστηριοποιείται για την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ορθοδόξων και Αγγλικανών) και του Συνδέσμου Αγγλικανικών και Ανατολικών Εκκλησιών, ο οποίος έχει συσταθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Αγγλίας.

ΕΚΕΙΝΗ η παρέα, ίσως, να λειτούργησε με άγνοια κινδύνου, να μην φανταζόταν καν, ότι θα έριχνε το σπόρο για τη δημιουργία ενός γίγαντα, ενός τόσο μεγάλου και ισχυρού συλλόγου, με λαϊκή απήχηση, μια μοναδική αθλητική κυψέλη -υπόδειγμα και πρότυπο σε όλη την ελληνική επικράτεια.

ΠΕΡΑΣΑΝ 92 ολόκληρα χρόνια, λοιπόν… Σε αυτά γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές αθλητών, παραγόντων, φιλάθλων με την ιδέα του Άρη, υπό τη σκέπη του συλλόγου. Τα χρώματά του τίμησαν ιερά τέρατα του αθλητισμού, μορφές μοναδικές, θρύλοι, γράφοντας λαμπρές σελίδες ιστορίας και εξυψώνοντας το σύλλογο στην κορυφή της πυραμίδας.

ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ που ακολουθούν, η "Μακεδονία" κάνει μια απόπειρα να ξεφυλλίσει μερικές από τις χρυσές σελίδες του Άρη, να αφουγκραστεί μικρές και μεγάλες στιγμές που πέρασαν στην αιωνιότητα, να "γευθεί" μαζί με τους αναγνώστες της κάτι από την αύρα του μεγαλείου τού συλλόγου.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ του Άρη είναι βαριά στη σύγχρονη εποχή για τους έχοντες τις τύχες του συλλόγου στα χέρια τους, αλλά και σε αυτούς που ακολουθούν. Υψηλές και οι ευθύνες τους. Ειδικότερα, όσο το ποδόσφαιρο αναζητεί την επιστροφή στην καταξίωση και τα περισσότερα τμήματα του Ερασιτέχνη τη χαμένη τους ταυτότητα… Η σημερινή επέτειος ας μην είναι, λοιπόν, μόνο μια νοσταλγική βουτιά στο παρελθόν. Ας αποτελέσει αφορμή για προβληματισμό και εγρήγορση όλων. Θα είναι το καλύτερο δώρο στον… 92χρονο σύλλογο.

ΑΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!