Έχει δίκαιο ο πρόεδρος

β. Μαρτίνος Λούθηρος: πρωτεργάτης της Μεταρρύθμισης (1483-1546)

Είτε τα είπε είτε όχι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας όσα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος του απέδωσε μετά τη συνάντησή τους, σημασία έχει ότι οι επισημάνσεις είναι ορθές. Ο Λούθηρος γεννήθηκε στη Σαξονία της Γερμανίας. Η κυβέρνηση πρέπει να διαλέγεται περισσότερο με τους εργαζομένους, πριν να προχωρήσει σε πολιτική επιστράτευση, και οι έχοντες πρέπει να αντιληφθούν την κοινωνική τους ευθύνη και να προχωρήσουν σε μία απόδοση οικονομικού οφέλους και προς τους εργαζόμενους. Έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 2 ----------------------------------------

Σπούδασε θεολογία και έγινε καθηγητής ερμηνείας της Αγίας Γραφής στη Βιτεμβέργη.

Έχει δίκαιο ο πρόεδρος

Τον απασχόλησε ιδιαίτερα η έννοια της δικαιοσύνης του Θεού, όπως διατυπώνεται στη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου.

Βιώνουμε το λυπηρό φαινόμενο υπουργοί να παρακαλούν τις επιχειρήσεις μήπως και δεήσουν να διανείμουν κάτι από τα κέρδη τους.

Η Εκκλησία της Ρώμης, ταυτίζοντας την θεία δικαιοσύνη με την ανθρώπινη, που πολλές φορές χρειάζεται να επιβάλλει ποινές, πρόβαλλε την άποψη ότι η σωτηρία επιτυγχάνεται διά της τιμωρίας.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1

Ο Μαρτίνος Λούθηρος υποστήριζε ότι ο δίκαιος Θεός επιδιώκει τη σωτηρία του ανθρώπου χωρίς αντάλλαγμα.

Δεν χωρά καμία αμφιβολία, το επιβεβαιώνουν άλλωστε όλα τα στοιχεία, ότι υπάρχει μία συσσώρευση πλούτου προς την πλευρά των εχόντων και κατεχόντων και μία τεράστια απώλεια από τις άλλες κοινωνικές κατηγορίες.

Η σωτηρία, κατά την ερμηνεία του Λούθηρου, ως δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, εξαρτάται μόνο από την πίστη στον Χριστό και δεν επηρεάζεται από τις καλές πράξεις του ανθρώπου.

Σε βαθμό τέτοιο μάλιστα που ολόκληρες κοινωνικές τάξεις, όπως η μεσαία τάξη, που σε κοινωνίες όπως η ελληνική αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της, να κινδυνεύουν να αφανιστούν.

Αντίθετα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τόνιζε ιδιαίτερα τη σημασία των καλών έργων.

Όσοι τα κατάφεραν πέρασαν στην παραπάνω τάξη και όσοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν περιθωριοποιήθηκαν.

Δίδασκε ότι και οι αγαθοεργίες ή αξιομισθίες μπορούν να εξασφαλίσουν άφεση αμαρτιών, άρα και σωτηρία.

Όλα αυτά δεν είναι θεωρητικά στοιχεία, τα οποία λέγονται και γράφονται, για να περάσει η ώρα.

Επίσης, υποστήριζε ότι οι άγιοι έχουν περίσσευμα καλών έργων και μπορούν να αντισταθμίσουν τις αμαρτίες άλλων ανθρώπων.

Αποτελούν όρους λειτουργίας των κοινωνιών και η ανατροπή τους μπορεί να επισωρεύσει άγνωστα προς το παρόν δεινά.

Αυτό το περίσσευμα το διαχειριζόταν ο Πάπας και έδινε τις παπικές αφέσεις (συγχωροχάρτια).

Πριν από λίγες ημέρες ο νέος υπουργός Εργασίας κάλεσε τις τράπεζες να αναδιανείμουν μέρος των κερδών τους προς τους εργαζόμενους, όπως γίνεται παντού όπου λειτουργεί στοιχειωδώς σωστά η οικονομία της αγοράς.

Έτσι εξαγοράζονταν οι αμαρτίες, όχι μόνο στην παρούσα ζωή αλλά και μετά θάνατον.

Ίσως εξέπληξε ορισμένους τέτοιου είδους παρότρυνση από έναν υπουργό μιας κυβέρνησης, η οποία έχει νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, αναμεμειγμένα, είναι αλήθεια, με αυτό που λέγεται λαϊκή δεξιά, η οποία έχει έναν πιο κοινωνικό προσανατολισμό.

Μαρτίνος Λούθηρος.

Άλλωστε και οι σοσιαλδημοκράτες, υποστηρικτές κατά τεκμήριον του Κέινς, αυτό ακριβώς λένε:

Πώληση συγχωροχαρτιών. Ξυλογραφία.

Οι επιχειρήσεις πρέπει να αναδιανέμουν μέρος των κερδών τους προς τους εργαζόμενους, για να λειτουργήσει αποδοτικά το οικονομικό σύστημα.

Κατά το 1516 και 1517 ο μοναχός Τέτσελ πωλούσε στη Γερμανία τέτοιες αφέσεις αμαρτιών του Πάπα Λέοντα Ι', προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.

Η διαφορά είναι ότι οι υποστηρικτές του Κέινς δεν αναλώνονταν σε εκκλήσεις προς τις επιχειρήσεις να κάνουν τη διανομή οικία βουλήσει, κάτι που είμαστε όλοι σίγουροι ότι δεν πρόκειται να γίνει, αλλά καθιέρωναν θεσμικές διαδικασίες και την αναδιανομή την έκανε το κράτος.

Με αφορμή αυτές τις ενέργειες ο Μαρτίνος Λούθηρος θυροκόλλησε το 1517 στο μητροπολιτικό ναό της Βιτεμβέργης έγγραφο που περιείχε 95 θέσεις του.

Σήμερα ακόμη και ο Κέινς μοιάζει πολύ μακρινός.

Στο έγγραφο, εκτός από το θέμα των συχωροχαρτιών, καταδίκαζε και άλλες παπικές διδασκαλίες.

Ο νεοφιλελευθερισμός στην οικονομία επικράτησε κατά κράτος και έχουμε το λυπηρό φαινόμενο υπουργοί να παρακαλούν τις επιχειρήσεις μήπως και δεήσουν να διανείμουν κάτι από τα κέρδη τους.

Σκοπός του Λούθηρου ήταν η κάθαρση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από υπερβολές και καταχρήσεις.

Έχει κανείς καμιά αυταπάτη για την απάντηση των οικονομικά ισχυρών;

Οι 95 θέσεις κυκλοφόρησαν ταχύτατα στη Γερμανία και βρήκαν απήχηση σε κληρικούς, κυρίως ουμανιστές, και σε μεγάλο μέρος του λαού.

Και ενώ οι κυβερνήσεις δεν εισακούονται, ακόμη και όταν οι ίδιες διαπιστώνουν πως το οικονομικό χάσμα μεγαλώνει, φροντίζουν με την πολιτική τους να γίνεται ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου από εκείνους που ήδη τον κατέχουν.

Το 1520 ο Πάπας Λέων ο Ι' εξέδωσε εναντίον του απόφαση (βούλα), με την οποία διέτασσε να καίγονται τα βιβλία του Λούθηρου, χαρακτήριζε αιρετικές πολλές από τις διδασκαλίες του και τον απειλούσε με αναθεματισμό, αν δεν τις ανακαλούσε.

Υπάρχει όμως ένα κρίσιμο σημείο, το οποίο όποια κυβέρνηση και αν το υπερβεί θα πληρώσει το τίμημα με ανεξέλεγκτες κοινωνικές αναταραχές.

Ο Λούθηρος έκαψε την παπική βούλα στη Βιτεμβέργη και αναθεματίστηκε από τον Πάπα και ο ίδιος και οι οπαδοί του (αποκόπηκαν, δηλαδή, από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία).

Φοβόμαστε πως δεν είμαστε μακριά από το σημείο αυτό, δεδομένης και της επιτακτικής ανάγκης αλλαγής του ασφαλιστικού συστήματος.

Η ανάμειξη του καθολικού αυτοκράτορα Καρόλου του Ε', που έθεσε τον Λούθηρο εκτός νόμου, έκανε την κρίση βαθύτερη. Για να αποφύγει τη σύλληψη, ο Λούθηρος κατέφυγε στον ηγεμόνα της Σαξονίας και κατά την παραμονή του εκεί μετέφρασε την Καινή Διαθήκη στα γερμανικά. Οι μεταρρυθμιστές τον θεωρούν ως το μεγαλύτερο δάσκαλο, ιδιαίτερα οι Γερμανοί που τον συνδέουν με το έθνος και τη γλώσσα τους.