ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΕΡΗΔΕΣ

ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ

ΠΑΙΚΤΕΣ ΓΚΟΛ Σ Κ Φ Π 1. Τζόρτζεβιτς 9 4 - - 5 2. Λυμπερόπουλος 9 5 4 - - 3. Σαλπιγγίδης 9 7 - - 2 4. Κυπαρίσσης 7 7 - - - 5. Μακόρ 7 6 - - 1 6. Λαμπριάκος 6 2 4 - - 7. Μάντζιος 6 3 3 - - 8. Μαχλάς 6 5 1 - - 9. Επαλέ 6 4 - 1 1 10. Γκέκας 6 3 3 - - 11. Παπάς 5 5 - - - 12. Οκκάς 5 4 1 - - 13. Λουτσιάνο 5 4 - - 1 14. Λαγός 4 4 - - - 15. Ντα Κόστα 4 4 - - - 16. Σάλες 4 3 - - 1 17. Ντόε 4 4 - - - 18. Στολτίδης 4 1 3 - - 19. Γκονζάλες 4 1 - - 3 20. Κωνσταντίνου 4 3 1 - - 21. Ρούσεφ 3 - - 3 - 22. Τουρέ 3 1 - 2 - 23. Χριστοδουλόπουλος 3 2 - 1 - 24. Π. Κωνσταντινίδης 3 3 - - - 25. Λαζανάς 3 3 - - - 26. Λάκης 3 3 - - - 27. Ουέλινγκτον 3 3 - - - 28. Σκαρμούτσος 3 3 - - - 29. Φερνάντεζ 3 - - 1 2 30. Ζαχαρόπουλος 3 1 - - 2 31. Άλεξ 2 - 2 - - 32. Γκούμας 2 - 2 - - 33. Αλωνεύτης 2 1 - 1 - 34. Σικαμπάλα 2 1 - 1 - 35. Ζούλιο Σέζαρ 2 1 - 1 - 36. Φουτσίνι 2 1 - 1 - 37. Αλεξόπουλος 2 1 1 - - 38. Μάκος 2 1 1 - - 39. Μαλαδένης 2 1 1 - - 40. Μπαμπαγκίντα 2 2 - - - - Οι Σλάβοι της Μοραβίας εκχριστιανίστηκαν από το Βυζάντιο τον 9ο αιώνα. - Το έργο αυτό επιτελέστηκε από τους Θεσσαλονικείς Κύριλλο και Μεθόδιο. - Ο Κύριλλος δημιούργησε το σλαβικό αλφάβητο, στο οποίο μεταφράστηκαν η Αγία Γραφή και η Θεία Λειτουργία. - Οι δύο ιεραπόστολοι βοήθησαν στην οργάνωση ανεξάρτητης σλαβικής Εκκλησίας. - Τον ίδιο αιώνα εκχριστιανίστηκαν οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι (νοτιοσλάβοι). Τον δέκατο αιώνα εκχριστιανίστηκαν οι Ρώσοι, με αποτέλεσμα την πολιτιστική και εκκλησιαστική τους οργάνωση.

ΚΕΙΜΕΝΟ Ο εκχριστιανισμός των Σλάβων και η δημιουργία του σλαβικού αλφαβήτου αποτελεί τη μεγάλη πνευματική προσφορά του ελληνικού πνεύματος και του Βυζαντίου προς τους Σλάβους. … Με τη δημιουργία του σλαβικού αλφαβήτου η γλώσσα των Σλάβων εντάχθηκε μέσα στον κύκλο των γραφομένων ευρωπαϊκών γλωσσών και έγινε δεκτή ως γλώσσα εκκλησιαστική. Είναι η πρώτη φορά που εισάγεται στην Εκκλησία η χρήση εθνικής γλώσσας. Ως τότε στη λειτουργία και στην Εκκλησία χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά μια από τις τρεις γλώσσες, που σύμφωνα με την ευαγγελική παράδοση θεωρούσαν ιερές: την ελληνική, τη λατινική και την εβραϊκή. Με τη χρήση της εθνικής γλώσσας τέθηκαν οι πρώτες βάσεις για τη μετέπειτα ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως. Όπως επιγραμματικά παρατηρεί ο Διον. Ζακυνθινός «η βυζαντινή αυτοκρατορία, από παράδοση ανεκτική, θυσίασε τον οικουμενισμό της ελληνικής γλώσσας για να διατηρήσει την παγκοσμιότητα της παιδείας της»(Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. Η', σελ. 94).