Κάτω ο Καποδίστριας, ζήτω το… Κολοκοτρωνίτσι

α. Το ιεραποστολικό έργο και οι δυσκολίες του

Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΕΡΓΙΑΔΕΣ

Οι δυο ιεραπόστολοι γνώριζαν τη σλαβική γλώσσα.

Στις 9 Οκτωβρίου του 1831 ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, ο Κερκυραίος κόμης Ιωάννης Καποδίστριας (1766 - 1831), έπεφτε νεκρός από το δολοφονικό χέρι των αδελφών Μαυρομιχάλη, στο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.

Οι Μοραβοί, όμως, δεν είχαν αλφάβητο.

Τον Οκτώβρη του 2006 οι κάτοικοι της χώρας αυτής θα κληθούν να εκλέξουν αυτούς που θα διοικήσουν τους δήμους και τις νομαρχίες ανά την ελληνική επικράτεια.

Έτσι, η μετάδοση της χριστιανικής πίστης μόνο με τον προφορικό λόγο εγκυμονούσε κινδύνους.

Μέχρι τη στιγμή της κάλπης θα έχει προηγηθεί το προεκλογικό γαϊτανάκι με τα γνωστά ευτράπελα:

Ο Κύριλλος, τότε, δημιούργησε το πρώτο σλαβικό αλφάβητο, το οποίο λεγόταν «γλαγολιτικό»*.

· Παλαιοκομματισμός, ίντριγκες και συμφωνίες κυρίων πάνω και κάτω από το τραπέζι, και δήθεν συλλογικές διαδικασίες εν είδει πασαρέλας για την πριμοδότηση του εκλεκτού, αλλά και "ευπρεπής" διαγκωνισμός μέχρι τελικής πτώσης για το χρίσμα.

Αργότερα απλουστεύθηκε, έγινε πιο εύχρηστο και ονομάστηκε "κυρίλλειο".

· Άσκοπη επίδειξη ρητορικής δεινότητας και ευτελής λαϊκισμός που αποκαλείται προεκλογική άμιλλα με μπόλικη χαρτούρα και ευκαιριακό μπλαμπλά για θέσεις και προτάσεις που κανείς δεν θυμάται και δεν εφαρμόζει.

Στο καινούριο αλφάβητο μεταφράστηκαν η Αγία Γραφή και η Θεία Λειτουργία.

· Λούσο και πολυτέλειες σε χορούς και πανηγύρια υποστήριξης και "μαύρο" χρήμα με τη σέσουλα για την επικοινωνιακή προβολή των πεφωτισμένων ηγετών.

Οι δυο βυζαντινοί ιεραπόστολοι, σεβόμενοι την πολιτιστική ταυτότητα των λαών που εκχριστιάνισαν, φρόντισαν ώστε η νεοσύστατη σλαβική Εκκλησία να παραμείνει ανεξάρτητη.

· Τέλος, εκλογές με σταυρωμένα εκ των προτέρων ψηφοδέλτια και "αυθόρμητα" πηγαδάκια έξω από τα εκλογικά τμήματα για τους αναποφάσιστους και το βράδυ πίτσες και μπίρες μπροστά στην τηλεόραση, για να "χαζέψουμε" τα αποτελέσματα στο champion league των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.

Η πολιτική κατάσταση, όμως, άλλαξε σύντομα και, με την επέμβαση των Φράγκων, ο Μεθόδιος βασανίστηκε και φυλακίστηκε (ο Κύριλλος είχε ήδη πεθάνει στη Ρώμη το 869 μ.Χ.).

Βέβαια, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος, υπάρχουν και υποψήφιοι που πασχίζουν να ξεπεράσουν τα κατάλοιπα του κοτζαμπασισμού που ακόμα άγει και φέρει αυτή τη χώρα.

Έτσι εγκαταλείφθηκαν οι περιοχές, για τον εκχριστιανισμό των οποίων είχαν αγωνιστεί με όλες τους τις δυνάμεις τα δύο αδέλφια.

Του κοτζαμπασισμού που έστειλε στον άλλο κόσμο τον πρώτο Καποδίστρια και απειλεί να διαλύσει το συνονόματο νόμο.

Πάντως οι δύο ιεραπόστολοι έδωσαν στους σλαβικούς λαούς την ευκαιρία να αντιληφθούν ότι το μήνυμα του Χριστιανισμού ήταν ανεξάρτητο από εθνότητες, απευθυνόταν σε κάθε άνθρωπο, με πλήρη σεβασμό της πολιτιστικής του ιδιαιτερότητας.

Το πρώτο πολιτικό έγκλημα που οδήγησε τη χώρα σε μία χαοτική οπισθοδρόμηση και το δεύτερο, σύγχρονο πολιτικό φαινόμενο που απηχεί εντέλει τις ίδιες αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας από καταβολής οργανωμένου κράτους.

Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, τοιχογραφία 12ου-13ου αι., ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Μπελιάκοβο Βουλγαρίας.

Ο Ι. Καποδίστριας ήταν επτανήσιος ευγενής, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, αρνήθηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας και την Ελληνική Επανάσταση, αλλά τελικά ανέλαβε να δημιουργήσει κράτος από το τίποτα.

Χειρόγραφο σε κυριλλική γραφή.

Απέτυχε, διότι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την κοντόθωρη αλαζονεία του και να ζυγίσει καλά τους τότε πολιτικούς συσχετισμούς.

Οι περιοχές που εκχριστιάνισαν οι Κύριλλος και Μεθόδιος.

Αγνόησε τη δύναμη των κοτζαμπάσηδων, των καπεταναίων, των τότε διαπλεκόμενων συμφερόντων και το πλήρωσε.

Ο σύγχρονος Καποδίστριας, ο νόμος του κράτους των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, φτιάχτηκε από ανθρώπους που θέλησαν να αναμορφώσουν διοικητικά τη χώρα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις συνθήκες της νέας τάξης πραγμάτων. Απέτυχαν γιατί οι ίδιοι δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τη σαγήνη της εξουσίας και έφτιαξαν ένα σαθρό οικοδόμημα που το ονομάζουν καποδιστριακή αυτοδιοίκηση. Μία θολή αντανάκλαση της κοινωνίας της αθηναϊκής καμαρίλας, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους, χωρίς αυτοδιοικητικές και αμεσοδημοκρατικές δομές, χωρίς συμμετοχή του πολίτη και κοινωνικό έλεγχο. Έχουν δίκαιο όσοι φωνάζουν, γιατί δεν ρωτήθηκαν πριν να ενσωματωθούν. Έχουν όμως και άδικο, γιατί μεγιστοποιούν το μερικό και αγνοούν το μεγάλο και το ουσιαστικό. Παραβλέπουν το ρόλο του ενεργού πολίτη και το βαθύ περιεχόμενο της πραγματικής δημοκρατίας.

Τώρα τι ρόλο θα παίξουν αυτές οι δημοτικές εκλογές; Θα κληθούν οι ίδιοι να το αποδείξουν και να ζητήσουν πραγματική αποκέντρωση. Διαφορετικά αυτό που θα μείνει θα είναι μόνο η κατανάλωση πίτσας και τα προεκλογικά συμπαρομαρτούντα…