ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ

Το… πράσινο μίλι

- Η εικονομαχία είναι μια αίρεση στο χώρο της Εκκλησίας με θρησκευτικά κυρίως αλλά και πολιτικά και κοινωνικά αίτια.

Ο Ολισαντέμπε έφυγε, το δεξί χαφ με έφεση στο σκοράρισμα αναζητείται, αλλά στον Παναθηναϊκό αποφάσισαν λίγες ημέρες πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό να προσφέρουν μαζί με το επίσημο περιοδικό της ομάδας, ένα dvd με τις φάσεις όπου έχουν αδικηθεί από τους διαιτητές στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος.

- Με την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο (787) η Εκκλησία διατύπωσε τη διδασκαλία της για τις εικόνες.

Η συγκεκριμένη κίνηση έρχεται να προστεθεί στην προ μηνός δήλωση του Τζίγγερ ("άλλα μας είχε πει ο κ. Γκαγκάτσης για τη διαιτησία και άλλα βλέπουμε να γίνονται") αλλά και στην πρόσφατη επίθεση του Αργύρη Μήτσου προς τον Βασίλη Γκαγκάτση…

Η εικονομαχία, όμως, τελείωσε το 843 με την οριστική αναστήλωση των εικόνων.

Προφανώς σ' αυτό το dvd δεν θα περιλαμβάνεται το πέναλτι που είχε κερδίσει ο Παπαδόπουλος από τον Στεφανή στο ματς με τον Ηρακλή, ενώ για να "χρυσώσει" το χάπι η διοίκηση του "τριφυλλιού" στην ανακοίνωσή της τονίζει ότι:

- Η Εκκλησία προσκυνά τις εικόνες και αποδίδει τιμή στο εικονιζόμενο πρόσωπο.

"… δεν συνδέει την αγωνιστική της παρουσία με τα εις βάρος της διαιτητικά σφάλματα ούτε αναζητεί άλλοθι σ' αυτά".

Η λατρεία του πιστού αποδίδεται μόνο στον Θεό.

Άλλοθι πάντως δεν θα έχει και ο Μαλεζάνι σε περίπτωση νέας αποτυχίας με τη Λάρισα, με τη συμμετοχή του Τόργκερλε να είναι αμφίβολη.

ΚΕΙΜΕΝΟ Α. Στα παλιά τα χρόνια ο Θεός, ο ασώματος και απερίγραπτος, δεν αναπαριστανόταν καθόλου. Τώρα όμως που εμφανίστηκε με σάρκα ο Θεός και έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους, ζωγραφίζω την εικόνα του Θεού που μπορεί να γίνει ορατή (τον Ιησού). Δε λατρεύω την ύλη (από μόνη της), αλλά το Δημιουργό της ύλης. Αυτόν που για χάρη μου έγινε ύλη και καταδέχτηκε να κατοικήσει στην ύλη, που μέσω της ύλης κατεργάστηκε τη σωτηρία μου. Δε θα πάψω να σέβομαι την ύλη (την αγιασμένη με τη σάρκωση του Κυρίου) που έγινε αιτία της σωτηρίας μου (Ι. Δαμασκηνού, Προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας 1, 16 PG 94, 1245A). Β. Σέβομαι, λοιπόν, την ύλη και τη θεωρώ σαν κάτι ιερό? και την προσκυνώ, επειδή μέσω αυτής συντελέστηκε η σωτηρία μου? και τη σέβομαι όχι ως Θεό, αλλά ως κτίσμα γεμάτο θεία ενέργεια και χάρη. Πράγματι, δεν είναι ύλη το ξύλο του σταυρού το τόσο χαριτωμένο και μακαριστό; Πράγματι, δεν είναι ύλη το σεπτό και άγιο όρος, ο τόπος του Γολγοθά; Πράγματι, δεν είναι ύλη η πέτρα που δώρισε τη ζωή, ο άγιος τάφος, η πηγή της ανάστασης μας; Πράγματι, δεν είναι ύλη η μελάνη και τα δέρματα των Ευαγγελίων; Πράγματι, δεν είναι ύλη η ζωογόνα τράπεζα που μας χορηγεί τον άρτο της ζωής; Πράγματι, δεν είναι ύλη το χρυσάφι και το ασήμι, από τα οποία κατασκευάζονται σταυροί και άγιες εικόνες και ποτήρια; Πράγματι, δεν είναι ύλη πάνω από όλα το σώμα του Κυρίου μου και το αίμα Του; Λοιπόν, ή πρέπει να παύσεις να σέβεσαι και να προσκυνάς όλα αυτά ή να παραδεχτείς την εκκλησιαστική παράδοση και την προσκύνηση των εικόνων του Θεού και των φίλων του που… δέχονται ως δώρο πάνω τους το θείο πνεύμα. (Ιωάννου Δαμασκηνού, Προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας 2, 14 μτφρ. Ν. Ματσούκα, εκδ. Πουρνάρα, Θεσ/νίκη 1988 σ. 277-79.)