Θυμοῦμαι… μὲ παράπονο ἐσήκωσες τὸ χέρι
Εἰς τὸ κλεισμένο σπίτι της, εἰς τὰ παράθυρά της,
Καὶ μοὖπες: «−Τῆς χαρᾶς γιὰ μὲ 'βασίλεψε τἀστέρι·
Ἡ Παναγία ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιά της.»

Προχθὲς σὲ εἶδα γελαστόν. −Ποῦ τρέχεις; «−Σὲ γυρεύω!»
Αἴ, τὴν αἰτία γιὰ νὰ ναὐρῶ δὲν σπάνω τὸ κεφάλι.
Ξέρω πῶς εἶσαι χριστιανὸς φανατικός, μαντεύω:
Ἡ Παναγία 'γύρισε 'ς τὴν ἐκκλησιά της πάλι.