Γιὰ μιὰν εἰκόνα τοῦ Ροϊλοῦ

ΠΑΛΙΑ, κλειστή, μανταλωμένη αὐλόπορτα. −
Ὁλόρθη ἐκεῖ στημένη, ἀκοίμητη,
Μὲ τὰ λιοπύρια καὶ μὲ τὰ χιονόβροχα,
Τοῦ καρπισμένου κήπου φύλακας,
Σαπίλα τρώει τὰ ξύλα σου
Καὶ καταλεῖ ἡ σκουριὰ τὰ σίδερα.

Μὲ τὶς μακρόβλαστες κληματαριὲς
Χλωροστεφάνωτη,
Λιγόφωγη κι' ἀποσκιωμένη ἡ ὄψη σου
Δείχνει ἀπ' τὶς χρυσωμένες χαραγές της
Πὼς πίσωθέ σου ὁ ἥλιος λάμπει
Ὁλόφωτος.

Παλιά, κλειστή, μανταλωμένη αὐλόπορτα,
Σωριάσου κάτω − ἢ διάπλατη ἄνοιξε!