[44] Θαυμάζω δὲ μάλιστα τούτου τῆς διανοίας. οὐ γὰρ τοῦ
αὐτοῦ μοι δοκεῖ εἶναι ἐρᾶν τε καὶ συκοφαντεῖν, ἀλλὰ τὸ
μὲν τῶν εὐηθεστέρων, τὸ δὲ τῶν πανουργοτάτων. ἐβουλό-
μην δ’ ἂν ἐξεῖναί μοι παρ’ ὑμῖν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἐπιδεῖ-
ξαι τὴν τούτου πονηρίαν, ἵνα ἠπίστασθε ὅτι πολὺ ἂν δι-
καιότερον αὐτὸς περὶ θανάτου ἠγωνίζετο ἢ ἑτέρους ὑπὲρ
τῆς πατρίδος εἰς κίνδυνον καθίστη. [45] τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐάσω·
ὃ δ’ ἡγοῦμαι ὑμῖν προσήκειν ἀκοῦσαι καὶ τεκμήριον ἔσε-
σθαι τῆς τούτου θρασύτητος καὶ τόλμης, περὶ τούτου μνη-
σθήσομαι. ἐν Κορίνθῳ γάρ, ἐπειδὴ ὕστερον ἦλθε τῆς πρὸς
τοὺς πολεμίους μάχης καὶ τῆς εἰς Κορώνειαν στρατείας,
ἐμάχετο τῷ ταξιάρχῳ Λάχητι καὶ ἔτυπτεν αὐτόν, καὶ
πανστρατιᾷ τῶν πολιτῶν ἐξελθόντων, δόξας ἀκοσμότατος
εἶναι καὶ πονηρότατος, μόνος Ἀθηναίων ὑπὸ τῶν στρα-
τηγῶν ἐξεκηρύχθη.

    [46] Ἔχοιμι δ’ ἂν καὶ ἄλλα πολλὰ εἰπεῖν περὶ τούτου, ἀλλ’
ἐπειδὴ παρ’ ὑμῖν οὐ νόμιμόν ἐστιν ἔξω τοῦ πράγματος
λέγειν, ἐκεῖνο ἐνθυμεῖσθε· οὗτοί εἰσιν οἱ βίᾳ εἰς τὴν ἡμε-
τέραν οἰκίαν εἰσιόντες, οὗτοι οἱ διώκοντες, οὗτοι οἱ βίᾳ
ἐκ τῆς ὁδοῦ συναρπάζοντες ἡμᾶς. [47] ὧν ὑμεῖς μεμνημένοι τὰ
δίκαια ψηφίζεσθε, καὶ μὴ περιίδητε ἐκ τῆς πατρίδος
ἀδίκως ἐκπεσόντα, ὑπὲρ ἧς ἐγὼ πολλοὺς κινδύνους
κεκινδύνευκα καὶ πολλὰς λῃτουργίας λελῃτούργηκα, καὶ
κακοῦ μὲν αὐτῇ οὐδενὸς αἴτιος γεγένημαι, οὐδὲ τῶν ἐμῶν
προγόνων οὐδείς, ἀγαθῶν δὲ πολλῶν· [48] ὥστε δικαίως ἂν
ὑφ’ ὑμῶν καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐλεηθείην, οὐ μόνον εἴ τι
πάθοιμι ὧν Σίμων βούλεται, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἠναγκάσθην ἐκ
τοιούτων πραγμάτων εἰς τοιούτους ἀγῶνας καταστῆναι.