Σώματα Κειμένων

Ανθολόγιο Αττικής Πεζογραφίας 

 

ΛΥΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΥ

ΛΥΣ 10.1–3

Προοίμιον: γιατί ο ομιλητής κατήγγειλε τον Θεόμνηστο
Κάποιος Λυσίθεος, επικαλούμενος τις μαρτυρίες του κατηγόρου στην παρούσα δίκη και ενός ακόμη μάρτυρα, του Διονυσίου, είχε κατηγορήσει τον Θεόμνηστο ως ῥίψασπιν , γεγονός που του στερούσε το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ζωή της πόλης. Ο Θεόμνηστος με τη σειρά του κατηγόρησε τον Διονύσιο για ψευδομαρτυρία, ενώ για τον ομιλητή στην παρούσα δίκη υποστήριξε ότι είχε προκαλέσει την εκτέλεση του πατέρα του, καταγγέλλοντάς τον στους Τριάκοντα. Έτσι ο ομιλητής τον κατήγγειλε για συκοφαντική καταγγελία ( κακηγορίαν ).

    [1] Μαρτύρων μὲν οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι δοκῶ, ὦ ἄνδρες
δικασταί· πολλοὺς γὰρ ὑμῶν ὁρῶ δικάζοντας τῶν τότε
παρόντων, ὅτε Λυσίθεος Θεόμνηστον εἰσήγγελλε τὰ ὅπλα
ἀποβεβληκότα, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ, δημηγορεῖν· ἐν ἐκείνῳ γὰρ
τῷ ἀγῶνι τὸν πατέρα μ’ ἔφασκεν ἀπεκτονέναι τὸν ἐμαυ-
τοῦ. [2] ἐγὼ δ’, εἰ μὲν τὸν ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο,
συγγνώμην ἂν εἶχον αὐτῷ τῶν εἰρημένων (φαῦλον γὰρ
αὐτὸν καὶ οὐδενὸς ἄξιον ἡγούμην)· οὐδ’ εἴ τι ἄλλο τῶν ἀπορ-
ρήτων ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον αὐτῷ (ἀνελευθέρου γὰρ
καὶ λίαν φιλοδίκου εἶναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι)·
[3] νυνὶ δὲ αἰσχρόν μοι εἶναι δοκεῖ περὶ τοῦ πατρός, οὕτω
πολλοῦ ἀξίου γεγενημένου καὶ ὑμῖν καὶ τῇ πόλει, μὴ τιμω-
ρήσασθαι τὸν ταῦτ’ εἰρηκότα, καὶ παρ’ ὑμῶν εἰδέναι βού-
λομαι πότερον δώσει δίκην, ἢ τούτῳ μόνῳ Ἀθηναίων
ἐξαίρετόν ἐστι καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν παρὰ τοὺς νόμους
ὅ τι ἂν βούληται.