ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΟΣΕΩΣ

ΙΣΟΚΡ 15.278–280

Ο Ισοκράτης, απαντώντας σε όσους τον επέκριναν για το είδος των ρητορικών λόγων στο οποίο επιδιδόταν ο ίδιος, δήλωσε ότι η χρησιμότητα της δικανικής ρητορικής, αλλά κυρίως της Γεωμετρίας ή της Αστρονομίας δεν έπρεπε ούτε να υπερτονίζεται ούτε να υποτιμάται. Εξαίροντας τη συμβολή της ρητορικής που δίδασκε ο ίδιος στην επίλυση των προβλημάτων του πρακτικού βίου και την ηθική βελτίωση του ατόμου, την προέβαλε ως την πλέον ουσιώδη γνώση και τη μόνη που άξιζε να ονομάζεται "φιλοσοφία". Ανάμεσα στις επιδιώξεις και τις επιλογές όσων μαθήτευαν σε αυτήν ήταν, κατά τον ρήτορα, και η ακόλουθη: