ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΟΣΕΩΣ

ΙΣΟΚΡ 15.237–242

Ο Ισοκράτης τόνισε ότι η ύπαρξη φαύλων ανάμεσα σε όσους διδάσκουν ή διδάσκονται κάποια τέχνη ή πνευματική δραστηριότητα, δεν πρέπει να μας οδηγεί αυτομάτως στην καταδίκη της. Επικαλούμενος το παράδειγμα επιφανών πολιτικών, όπως ο Σόλωνας ή ο Περικλής, οι οποίοι ήταν άριστοι χειριστές του λόγου, έδειξε ότι για τη διαφθορά των πολιτών δεν ευθυνόταν η ρητορική τέχνη. Όσοι, λοιπόν, όπως ο κατήγορος, υποστήριζαν κάτι τέτοιο ήταν απλοί συκοφάντες.