ΞΞ½Ξ± εγχείΟΞ·ΞΌΞ± του ΞΞΞ½Ο„ΟΞΏΟ… Ελληνικής ΓλΟσσας Ξ³ΞΉΞ± την υποστήΟΞΉΞΎΞ· της ελληνικής Ξ³Ξ»Οσσας στη διαχΟΞΏΞ½Ξ―Ξ± της: Ξ±Οχαία ελληνική, μεσαιωνική ελληνική, Ξ½ΞΞ± ελληνική αλλά ΞΊΞ±ΞΉ στη συγχΟΞΏΞ½ΞΉΞΊΞ® της διάσταση.
Αφού καθορίστηκαν το πρόγραμμα της εκπαίδευσης των φυλάκων και η διαδικασία με την οποία θα επιλέγονταν όσοι από αυτούς επρόκειτο να σπουδάσουν διαλεκτική και να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της ιδανικής πολιτείας, οι συνομιλητές επέστρεψαν στη διερεύνηση της αδικίας στην ψυχή και τα πολιτεύματα και έτσι έγινε λόγος για τα ἡμαρτημένα πολιτεύματα και τους αντίστοιχους ανθρώπινους χαρακτήρες. Σε αντίθεση με όσα είχε υποστηρίξει στην αρχή του έργου ο σοφιστής Θρασύμαχος (βλ. σχετικά και ΠΛ Πολ 346e–348b), αποδείχτηκε ότι ο τύραννος είναι ο πιο άδικος και δυστυχισμένος από τους ανθρώπους. Μετά την εκ νέου καταδίκη και των μιμητικών τεχνών, αποδείχτηκε η αθανασία της ψυχής.
© 2006 - 2008 Centre for the Greek Language | Copyright | Terms of Use |