[1] Οἶδα μὲν ὅτι πάντες εἰώθασι πλείω χάριν ἔχειν
τοῖς ἐπαινοῦσιν ἢ τοῖς συμβουλεύουσιν, ἄλλως τε κἂν μὴ
κελευσθεὶς ἐπιχειρῇ τις τοῦτο ποιεῖν. ἐγὼ δ’ εἰ μὲν μὴ
καὶ πρότερον ἐτύγχανόν σοι παρῃνεκὼς μετὰ πολλῆς
εὐνοίας, ἐξ ὧν ἐδόκεις μοι τὰ πρέποντα μάλιστ’ ἂν σαυτῷ
πράττειν, ἴσως οὐδ’ ἂν νῦν ἐπεχείρουν ἀποφαίνεσθαι περὶ
τῶν σοὶ συμβεβηκότων· [2] ἐπειδὴ δὲ προειλόμην φροντί-
ζειν τῶν σῶν πραγμάτων καὶ τῆς πόλεως ἕνεκα τῆς ἐμαυ-
τοῦ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, αἰσχυνθείην ἄν, εἰ περὶ μὲν
τῶν ἧττον ἀναγκαίων φαινοίμην σοι συμβεβουλευκώς,
ὑπὲρ δὲ τῶν μᾶλλον κατεπειγόντων μηδένα λόγον ποιοί-
μην, καὶ ταῦτ’ εἰδὼς ἐκεῖνα μὲν ὑπὲρ δόξης ὄντα, ταῦτα δ’
ὑπὲρ τῆς σωτηρίας, ἧς ὀλιγωρεῖν ἅπασιν ἔδοξας τοῖς
ἀκούσασι τὰς περὶ σοῦ ῥηθείσας βλασφημίας. [3] οὐδεὶς
γὰρ ἔστιν, ὅστις οὐ κατέγνω προπετέστερόν σε κινδυνεύειν
ἢ βασιλικώτερον, καὶ μᾶλλόν σοι μέλειν τῶν περὶ τὴν
ἀνδρίαν ἐπαίνων ἢ τῶν ὅλων πραγμάτων. ἔστι δ’ ὁμοίως
αἰσχρὸν περιστάντων τε τῶν πολεμίων μὴ διαφέροντα
γενέσθαι τῶν ἄλλων, μηδεμιᾶς τε συμπεσούσης ἀνάγκης
αὑτὸν ἐμβαλεῖν εἰς τοιούτους ἀγῶνας, ἐν οἷς κατορθώσας
μὲν οὐδὲν ἂν ἦσθα μέγα διαπεπραγμένος, τελευτήσας δὲ
τὸν βίον ἅπασαν ἂν τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν συν-
ανεῖλες. [4] χρὴ δὲ μὴ καλὰς ἁπάσας ὑπολαμβάνειν τὰς
ἐν τοῖς πολέμοις τελευτάς, ἀλλὰ τὰς μὲν ὑπὲρ τῆς πατρίδος
καὶ τῶν γονέων καὶ τῶν παίδων ἐπαίνων ἀξίας, τὰς δὲ
ταῦτά τε πάντα βλαπτούσας καὶ τὰς πράξεις τὰς πρότερον
κατωρθωμένας καταρρυπαινούσας αἰσχρὰς νομίζειν καὶ
φεύγειν ὡς αἰτίας πολλῆς ἀδοξίας γιγνομένας.