Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Λημματικός τύπος: "ὅ"
- SEG XXIII 410.5δ᾽ ἐφύπερθεν ἔασιν, οἵδε σ᾽ εἰρήσονται ὅ τι χρέος εὶσαφικάνεις· τοῖσδε σὺ εὖ
- ΑΙΣΧ Αγ 76/7ἰσόπαιδα νέμοντες ἐπὶ σκήπτροις· ὅ τε γὰρ νεαρὸς μυελὸς στέρνων ἐντὸς ἀνάσσων
- ΑΙΣΧ Αγ 115βασιλεῦσι νε- ῶν, ὁ κελαινὸς ὅ τ᾽ ἐξόπιν ἀργᾶς, φανέντες ἴκταρ μελάθρων χερὸς
- ΑΙΣΧ Αγ 290σέλας παραγγείλασα Μακίστου σκοπαῖς· ὃ δ᾽ οὔ τι μέλλων οὐδ᾽ ἀφρασμόνως ὕπνῳ
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.6[4.19.6] ἀλλ᾽ ὅ γε ταῖς φίλαις τότε χαίρειν ἔφην, τοῦτ᾽ ἦν Μένανδρε, ὅτι οὐκ
- ΑΝΔΟΚ 1.50δὲ εἰς σὲ καὶ τὰ σὰ πράγματά εἰμι, ὅ τι ἂν δέῃ ποιεῖν.»
- ΑΝΤΙΦ 6.14κατηγόρῳ ἐξελέγξαι ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ὅ τι ἂν βούληται {εἰπεῖν}· ἐπεί τοι οὕτως
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.6νόμου δίκαιον οὐχ ἱκανὸν ἐπικουρεῖν· ὅ γε πρῶτον μὲν ἐπιτρέπει τῷ πάσχοντι
- ΑΝΤΙΦ Τετρ 1.4.10πρὸς ἐμοῦ μᾶλλον ἀποδέδεικται ὄντα· ὅ τε γὰρ καταμαρτυρῶν μου ἄπιστος
- ΑΝΤΙΦ Τετρ 1.4.10μου ἄπιστος ἐλήλεγκται ὤν, ὅ τε ἔλεγχος οὐκ ἔστι, τά τε τεκμήρια ἐμά, οὐ τούτων
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 68τὸν δὲ τρίτον τῆς ἀκηδίας. {δι᾽ ὅ,δέσποτα, πινόμενον καταρχάς, τὸ διδόμενον
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 68ἀπληστευόμενος δέ, τῆς ἀκηδίας.} δι᾽ ὅ,δέσποτα, πίνων τὸν τῆς ἡδονῆς καὶ τῆς
- ΑΝΩΝ Μοιχ 57γὰρ εὐκαίρως ἔχω φάρμακον θανάσιμον ὃ μετ᾽ οἰνομέλιτος διηθήσασα δώσω αὐτῷ
- ΑΝΩΝ ΣοφΒιος 20ἀφ᾽ ἑκάστου τὸ λαμπρὸν ἀπανθίζει· καθ᾽ ὃ καὶ μέλιττα ἐλέγετο. ἤνεγκε δὲ τὰ
- ΑΠΟΛΛ ΡΟΔ 956παραθρέξαντα δοάσσαι. αὐτὰρ ὅ γ᾽ οὐ μετὰ δηρὸν ἐελδομένῃ ἐφαάνθη, ὑψόσ᾽
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296b30-35ὅτι καὶ τὴν ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ γὰρ τὸ μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ τὸ
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 297a30-34[297a30-34] τὸ ἔλαττον βάρος. ὃ γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 297b20-24δεῖ δ᾽ ἕκαστον λέγειν τοιοῦτον εἶναι ὃ φύσει βούλεται εἶναι καὶ ὑπάρχειν, ἀλλὰ
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 297b20-24βούλεται εἶναι καὶ ὑπάρχειν, ἀλλὰ μὴ ὃ βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν. ἔτι δὲ καὶ διὰ τῶν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1451b30-32γενέσθαι {καὶ δυνατὰ γενέσθαι}, καθ᾽ ὃ ἐκεῖνος αὐτῶν ποιητής ἐστιν.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 189ἀποθανεῖ, εἰ μὴ κατερεῖς μοι τοὔνομ᾽ ὅ τι ποτ᾽ ἐστί σοι. Τρυγαῖος Ἀθμονεύς,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 206ὑμᾶς παραδόντες δρᾶν ἀτεχνῶς ὅ τι βούλεται· αὐτοὶ δ᾽ ἀνῳκίσανθ᾽ ὅπως ἀνωτάτω, |
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 290τοῦτ᾽ ἐκεῖν᾽, ἥκει τὸ Δάτιδος μέλος, ὃ δεφόμενός ποτ᾽ ᾖδε τῆς μεσημβρίας· «ὡς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1529τί ἐστιν; ὅ τι ἐστίν; Τριβαλλοί. μανθάνω. |
- ΒΑΚΧ Διθ 17.117Ἀφροδίτα ῥόδοις ἐρεμνόν. ἄπιστον ὅ τι δαίμονες θέλωσιν οὐδὲν φρενοάραις
- ΒΑΣΙΛ Εξαημ 2.1θαλάσσας. ἀόρατον οὖν τί ἐστι; τὸ μέν, ὃ μὴ πέφυκεν ὀφθαλμοῖς σαρκὸς
- ΒΑΣΙΛ Εξαημ 2.1ὡς ὁ νοῦς ὁ ἡμέτερος· τὸ δέ, ὃ τῇ φύσει ὁρατὸν ὑπάρχον, διὰ τὴν ἐπιπρόσθεσιν
- ΒΑΣΙΛ Εξαημ 2.1ὡς ὁ ἐν τῷ βυθῷ σίδηρος. καθ᾽ ὃ σημαινόμενον νῦν ἀόρατον ἡγούμεθα προσειρῆσθαι
- ΒΙΩΝ ΕπιτΑδ 14ἀρέσκει, ἀλλ᾽ οὐκ οἶδεν Ἄδωνις ὅ νιν θνᾴσκοντα φίλησεν. αἰάζω τὸν Ἄδωνιν·
- ΓΡΗΓ ΝΑΖ ΕπηΗθ 29.23χειρῶν κάλλος ἐφελκόμεναι· κάλλος, ὃ γαῖα φέρει, καὶ ὤνιόν ἐστι γυναιξὶ
- ΓΡΗΓ ΝΑΖ ΕπηΗθ 29.25ὀβολῶν περνομέναις ὀλίγων κάλλος, ὃ ῥυπτόμενον χαμάδις ῥέει· οὐδὲ γέλωτι
- ΔΗΜ 23.67ἐξωλείας αὑτοῦ καὶ γένους καὶ οἰκίας ὅ τιν᾽ αἰτιώμενος εἰργάσθαι τι τοιοῦτον,
- ΔΗΜ 4.36ὅσῳ ταῦτα μέλλεται, προαπόλωλεν τὸ ἐφ᾽ ὃ ἂν ἐκπλέωμεν·
- ΔΗΜ 47.68ἦλθον ὡς τοὺς ἐξηγητάς, ἵνα εἰδείην ὅ τι με χρὴ ποιεῖν περὶ τούτων, καὶ
- ΔΗΜ 47.71τῆς στήλης, ἐβουλευόμην μετὰ τῶν φίλων ὅ τι χρή με ποιεῖν. συμβουλευόντων δέ
- ΔΗΜ 47.72ἀνεψιαδῶν (καὶ ἐν τῷ ὅρκῳ διορίζεται ὅ τι προσήκων ἐστίν), κἂν οἰκέτης ᾖ,
- ΔΗΜ 54.4τοὺς παῖδας ἢ κακῶς λέγειν, ὅ τι τύχοιεν, ἔτυπτον καὶ τὰς ἀμίδας κατεσκεδάννυον
- ΔΗΜ 54.7οὕτως ὡς ἂν μεθύων, ὥστε μὴ μαθεῖν ὅ τι λέγοι, παρῆλθε πρὸς Μελίτην ἄνω. ἔπινον
- ΔΗΜ 54.9ὀνομάζειν ὀκνήσαιμ᾽ ἂν ἐν ὑμῖν ἔνια, ὃ δὲ τῆς ὕβρεώς ἐστι τῆς τούτου σημεῖον
- ΔΙΩΝ ΧΡΥΣ 7.41πολύ. τέλος δὲ καὶ ἐμὲ ἐκέλευον εἰπεῖν ὅ τι βούλομαι. καὶ τί με, ἔφην, δεῖ
- ΕΠΙΚΟΥΡ Μεν 125λυπήσει παρών, ἀλλ᾽ ὅτι λυπεῖ μέλλων. ὃ γὰρ παρὸν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον
- ΕΡΜ Ποιμαν 2Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς· οἶδα ὃ βούλει, καὶ σύνειμί σοι πανταχοῦ.
- ΕΡΜ Ποιμαν 6ἐμοί, Ἐνόησας, φησί, τὴν θέαν ταύτην ὅ τι καί βούλεται; καί, Γνώσομαι, ἔφην
- ΕΥΡ Βακχ 430περισσῶν παρὰ φωτῶν. τὸ πλῆθος ὅ τι τὸ φαυλότερον ἐνόμισε χρῆ- ταί τε, τόδ᾽ ἂν
- ΕΥΡ Βακχ 492ὁ βάκχος κοὐκ ἀγύμναστος λόγων. εἴφ᾽ ὅ τι παθεῖν δεῖ· τί με τὸ δεινὸν ἐργάσῃ;
- ΕΥΡ Βακχ 506γε, κυριώτερος σέθεν. οὐκ οἶσθ᾽ ὅ τι ζῇς οὐδ᾽ ὃ δρᾷς οὐδ᾽ ὅστις εἶ. Πενθεύς,
- ΕΥΡ Βακχ 506σέθεν. οὐκ οἶσθ᾽ ὅ τι ζῇς οὐδ᾽ ὃ δρᾷς οὐδ᾽ ὅστις εἶ. Πενθεύς, Ἀγαύης παῖς,
- ΕΥΡ Βακχ 515δμωίδας κεκτήσομαι. στείχοιμ᾽ ἄν· ὅ τι γὰρ μὴ χρεὼν οὔτοι χρεὼν παθεῖν. ἀτάρ
- ΕΥΡ Ικ 433ἔστ᾽ ἴσον. γεγραμμένων δὲ τῶν νόμων ὅ τ᾽ ἀσθενὴς ὁ πλούσιός τε τὴν δίκην ἴσην
- ΕΥΡ Φοιν 517ποιεῖσθαι· πᾶν γὰρ ἐξαιρεῖ λόγος ὃ καὶ σίδηρος πολεμίων δράσειεν ἄν. ἀλλ᾽, εἰ
