Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: ""
- ᾽γώ (2)
- ΑΙΣΧ Πρ 440τοῖς νέοις τούτοις γέρα τίς ἄλλος ἢ ᾽γὼ παντελῶς διώρισεν; ἀλλ᾽ αὐτὰ σιγῶ, καὶ
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.31δὲ δὴ καὶ ρῆσιν οἶα παιδίσκον ἢ ᾽γώ μιν εἰπεῖν ἢ ὀ πατὴρ ἀνώγωμεν, γέρων ἀνὴρ
- ᾽θέλοιεν (1)
- ΘΟΥΚ 2.51.5[2.51.5] εἴτε γὰρ μὴ ᾽θέλοιεν δεδιότες ἀλλήλοις προσιέναι, ἀπώλλυντο ἐρῆμοι,
- ᾽κ (1)
- ΣΟΦ ΟΤ 1075ᾄξασα λύπης ἡ γυνή; δέδοιχ᾽ ὅπως μὴ ᾽κ τῆς σιωπῆς τῆσδ᾽ ἀναρρήξει κακά. ὁποῖα
- ᾽κεῖνά (1)
- ΠΛ Πολ 516dκαὶ ὁτιοῦν ἂν πεπονθέναι μᾶλλον ἢ ᾽κεῖνά τε δοξάζειν καὶ ἐκείνως ζῆν;
- ᾽κκλέπτουσι (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Αχ 525ἰόντες Μεγαράδε νεανίαι ᾽κκλέπτουσι μεθυσοκότταβοι· κᾆθ᾽ οἱ Μεγαρῆς ὀδύναις
- ᾽κμαθεῖν (1)
- ΣΟΦ ΟΤ 1085ἐξέλθοιμ᾽ ἔτι ποτ᾽ ἄλλος, ὥστε μὴ ᾽κμαθεῖν τοὐμὸν γένος.
- ᾽κύρει (1)
- ΣΟΦ ΟΤ 985ταῦτ᾽ ἂν ἐξείρητό σοι, εἰ μὴ ᾽κύρει ζῶσ᾽ ἡ τεκοῦσα· νῦν δ᾽ ἐπεὶ ζῇ, πᾶσ᾽
- ᾽λεγον (1)
- ΜΕΝ Δυσκ 511ἐλθὼν λάβοι φράσαις ἄν; οὐκ ἐγὼ ᾽λεγον; ἔτι μοι λαλήσεις; ||
- ᾽λθοι (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 267ἀλλ᾽ ὦ Διόνυσ᾽, ἀπόλοιτο καὶ μὴ ᾽λθοι φέρων. οὗτος. ||
- ᾽μέ (1)
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.78ἔς μ᾽ ἐνφορῆσαι; μὴ ᾽μέ, τήνδε δ᾽ εἰρώτα. τατα‹ῖ›, κόσας μοι δώσετ᾽; ||
- ᾽μοῦ (1)
- ΣΟΦ Ηλ 101τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως αἰκῶς οἰκτρῶς τε
- ᾽ξ (1)
- ΣΟΦ ΟΤ 970πόθῳ κατέφθιθ᾽· οὕτω δ᾽ ἂν θανὼν εἴη ᾽ξ ἐμοῦ. τὰ δ᾽ οὖν προδόντα συλλαβὼν
- ᾽ξεγερθῇ (1)
- ΕΥΡ Κυκλ 627οὐδὲ χρέμπτεσθαί τινα, ὡς μὴ ᾽ξεγερθῇ τὸ κακόν, ἔστ᾽ ἂν ὄμματος ὄψις Κύκλωπος
- ᾽ξελέτω (1)
- ΕΥΡ Κυκλ 617ἴτω Μάρων, πρασσέτω, μαινομένου ᾽ξελέτω βλέφαρον Κύκλωπος, ὡς πίῃ κακῶς. |
- ᾽πείνων (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Αχ 535ἐντεῦθεν οἱ Μεγαρῆς, ὅτε δὴ ᾽πείνων βάδην, Λακεδαιμονίων ἐδέοντο τὸ ψήφισμ᾽
- ᾽πί (2)
- ΕΥΡ Κυκλ 603ἐλθὲ θηρὶ τῷ θεοστυγεῖ, καὶ μὴ ᾽πὶ καλλίστοισι Τρωϊκοῖς πόνοις αὐτόν τε ναύτας
- ΕΥΡ Φοιν 526χρεών. οὐκ εὖ λέγειν χρὴ μὴ ᾽πὶ τοῖς ἔργοις καλοῖς· οὐ γὰρ καλὸν τοῦτ᾽, ἀλλὰ τῇ
- ᾽πιδεύης (1)
- ΛΟΓΓΙΝ ΠΥψους 10.2δὲ ποίας ἔμμι· τεθνάκην δ᾽ ὀλίγου ᾽πιδεύης φαίνομ᾽ ‹ἔμ᾽ αὔτᾳ·› ἀλλὰ πὰν
- ᾽ς (2)
- ΕΖΕΚ Εξαγ 69θρόνον μέγαν τιν᾽ εἶναι μέχρι ᾽ς οὐρανοῦ πτύχας, ἐν τῷ καθῆσθαι φῶτα γενναῖόν
- ΣΑΠΦΩ απ 16.9τὸν [πανάρ]ιστον καλλ[ίποι]σ᾽ ἔβα ᾽ς Τροΐαν πλέοι[σα κωὐδ[ὲ πα]ῖδος οὐδὲ φίλων
- ᾽στί (1)
- ΜΕΝ Επιτρ 354πάντα τὰ συνεκκείμενα τοῦ παιδίου ᾽στί. τοῦτο γινώσκω. καλῶς· |
- ᾽στιν (2)
- ΕΥΡ Βακχ 501πλησίον παρὼν ὁρᾷ. καὶ ποῦ ᾽στιν; οὐ γὰρ φανερὸς ὄμμασίν γ᾽ ἐμοῖς. παρ᾽ ἐμοί·
- ΕΥΡ Φοιν 548καὶ †τῷδ᾽ ἀπονεῖμαι†; κᾆτα ποῦ ᾽στιν ἡ δίκη; τί τὴν τυραννίδ᾽, ἀδικίαν
