Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: "Χ"
- χ᾽ (1)
- ΟΜ Οδ 11.565Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων. ἔνθα χ᾽ ὁμῶς προσέφη κεχολωμένος, ἤ κεν ἐγὼ τόν·
- χαἰ (1)
- ΣΟΦ Αι 649ἀλλ᾽ ἁλίσκεται χὠ δεινὸς ὅρκος χαἰ περισκελεῖς φρένες. κἀγὼ γάρ, ὃς τὰ δείν᾽
- χαῖρ᾽ (1)
- ΠΑΡΜ απ 1.26σε φέρουσιν ἱκάνων ἡμέτερον δῶ, χαῖρ᾽, ἐπεὶ οὔτι σε μοῖρα κακὴ προὔπεμπε νέεσθαι
- χαῖρε (11)
- ΑΙΣΧ Αγ 22φανέντος ὀρφναίου πυρός. ὢ χαῖρε λαμπτήρ, νυκτὸς ἡμερήσιον φάος πιφαύσκων καὶ
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.149ἅπαν, πεινᾶντι δὲ μηδὲ ποτένθῃς. χαῖρε, Ἄδων ἀγαπατέ, καὶ ἐς χαίροντας ἀφικνεῦ.
- ΚΑΛΛ Υμν 3.44πάσας ἔτι παῖδας ἀμίτρους· χαῖρε δὲ Καίρατος ποταμὸς μέγα, χαῖρε δὲ Τηθύς,
- χαῖρέ (1)
- ΦΕΡΕΚ ΣΥΡ απ 2εἶναι τούτῳ σε τι‹μῶ›. σὺ δέ μοι χαῖρέ τε καὶ σύνισθι. ταῦτά φασιν
- Χαιρέα (2)
- ΧΑΡΙΤ 8.1.6παραμύθιον. «εἰσέλθωμεν» ἔφη, «Χαιρέα.»
- ΧΑΡΙΤ 8.1.8καὶ ἀμφότεροι συνεβόησαν· «Χαιρέα — Καλλιρρόη.» περιχυθέντες δὲ ἀλλήλοις,
- Χαιρέαν (1)
- ΧΑΡΙΤ 8.1.11Καλλιρρόης δὲ φανείσης οὐδεὶς ἔτι Χαιρέαν ἐπῄνεσεν, ἀλλ᾽ εἰς ἐκείνην πάντες
- Χαιρέας (8)
- ΧΑΡΙΤ 8.1.1[8.1.1] ὡς μὲν οὖν Χαιρέας ὑποπτεύσας Καλλιρρόην Διονυσίῳ παραδεδόσθαι, θέλων
- ΧΑΡΙΤ 8.1.2καὶ σκυθρωπόν, ἵνα ἔχων Καλλιρρόην Χαιρέας ἀγνοήσῃ καὶ τὰς ἀλλοτρίας γυναῖκας
- ΧΑΡΙΤ 8.1.3ἐπεὶ δὲ καλῶς ἀπελογήσατο τῷ Ἔρωτι Χαιρέας ἀπὸ δύσεως εἰς ἀνατολὰς διὰ μυρίων
- ΧΑΡΙΤ 8.1.5κατελέλειπτο. κεκμηκὼς οὖν ὁ Χαιρέας ἀνίσταται, ἵνα διατάξηται τὰ πρὸς τὸν
- ΧΑΡΙΤ 8.1.10ἀληθῶς εἶ Καλλιρρόη· εἰ ἀληθῶς εἶ Χαιρέας.»
- ΧΑΡΙΤ 8.1.13[8.1.13] Χαιρέας δὲ εἴθιστο μὲν ἐν τριήρει καθεύδειν καὶ νυκτὸς καὶ μεθ᾽ ἡμέραν
- ΧΑΡΙΤ 8.1.15[8.1.15] μέχρι τούτων Χαιρέας ἀκούων ἔκλαεν· ἐπεὶ δὲ ἧκεν εἰς Μίλητον τῷ λόγῳ,
- ΧΑΡΙΤ 8.1.15Καλλιρρόη μὲν ἐσιώπησεν αἰδουμένη, Χαιρέας δὲ τῆς ἐμφύτου ζηλοτυπίας ἀνεμνήσθη,
- χαίρει (5)
- ΕΥΡ Βακχ 418ὁ δαίμων ὁ Διὸς παῖς [αντ. β΄] χαίρει μὲν θαλίαισιν, φιλεῖ δ᾽ ὀλβοδότειραν Εἰ- |
- ΗΡΟΔ 3.80.4ἀρίστοισι περιεοῦσί τε καὶ ζώουσι, χαίρει δὲ τοῖσι κακίστοισι τῶν ἀστῶν,
- ΚΔ Κορινθ 1.13.6οὐ λογίζεται τὸ κακόν,[13.6] οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·
- ΛΟΓΓ 2.7.1καὶ πετόμενος. διὰ τοῦτο καὶ νεότητι χαίρει καὶ κάλλος διώκει καὶ τὰς ψυχὰς
- ΦΙΛΟΣΤΡ Εικ 1.29.3καιροῦ· καὶ γὰρ ἀπιστεῖν ἔοικε καὶ χαίρει μετ᾽ ἐκπλήξεως καὶ τὸν Περσέα βλέπει
- χαίρειν (5)
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.6[4.19.6] ἀλλ᾽ ὅ γε ταῖς φίλαις τότε χαίρειν ἔφην, τοῦτ᾽ ἦν Μένανδρε, ὅτι οὐκ
- ΕΠΙΚΟΥΡ Μεν 121[121] Ἐπίκουρος Μενοικεῖ χαίρειν. μήτε νέος τις ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε
- ΜΕΝ Δυσκ 513οὐ βούλομαι χαίρειν παρ᾽ ὑμῶν οὐδενός. μὴ χαῖρε δή. |
- ΣΟΦ ΟΤ 1070μοι; ταύτην δ᾽ ἐᾶτε πλουσίῳ χαίρειν γένει. ἰοὺ ἰού, δύστηνε· τοῦτο γάρ σ᾽ ἔχω |
- ΦΙΛΟΣΤΡ Εικ 1.29.3βλοσυρὸν μειδιῶντες καὶ οὐκ ἄδηλοι χαίρειν καὶ οἱ πλεῖστοι ὅμοιοι.
- χαίρεις (1)
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.3[4.19.3] «χαίρεις οὖν ἀπολειπομένη»; ἔφ{ρ}ασαν. τὸ δὲ οὐκ ἦν, Μένανδρε. ἀλλὰ
- Χαιρέου (1)
- ΧΑΡΙΤ 8.1.12[8.1.12] ἐβάδιζε δὲ σοβαρά, Χαιρέου καὶ Πολυχάρμου μέσην αὐτὴν δορυφορούντων.
- χαίρετε (1)
- ΟμΥμν 3.166μὲν Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξύν, χαίρετε δ᾽ ὑμεῖς πᾶσαι· ἐμεῖο δὲ καὶ μετόπισθε
- χαιρέτω (2)
- ΑΙΣΧ Αγ 252‹δ᾽› ἐπεὶ γένοιτ᾽ ἂν κλύοις· πρὸ χαιρέτω· ἴσον δὲ τῷ προστένειν· |
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.131νῦν μὲν Κύπρις ἔχοισα τὸν αὑτᾶς χαιρέτω ἄνδρα· ἀῶθεν δ᾽ ἄμμες νιν ἅμα δρόσῳ
- χαίρομαι (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 291μεσημβρίας· «ὡς ἥδομαι καὶ χαίρομαι κεὐφραίνομαι.» νῦν ἐστιν ἡμῖν, ὦνδρες
- χαίρομεν (1)
- ΑΡΙΣΤ ΖΜορ 645a10-14εἰ τὰς μὲν εἰκόνας αὐτῶν θεωροῦντες χαίρομεν ὅτι τὴν δημιουργήσασαν τέχνην
- χαίροντας (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.149χαῖρε, Ἄδων ἀγαπατέ, καὶ ἐς χαίροντας ἀφικνεῦ.
- χαίρουσ᾽ (1)
- ΑΝΑΚΡ απ 348.7ἀνδρῶν ἐσκατορᾷς πόλιν χαίρουσ᾽, οὐ γὰρ ἀνημέρους ποιμαίνεις πολιήτας. |
- χαίρουσαν (1)
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.2καὶ τῷ προσώπῳ καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς χαίρουσαν «ὦ Γλυκέριον» ἤροντο, «τί σοι
- χαίρουσι (1)
- ΞΕΝ Ιερ 5.3οὔτε γὰρ ἀλκίμους οὔτ᾽ εὐόπλους χαίρουσι τοὺς πολίτας παρασκευάζοντες, ἀλλὰ
