LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "ἐγγὺς"
- ἐγγὺς[ῠ], επίρρ., συγκρ. ἐγγυτέρω, υπερθ. ἐγγυτάτω ή -ύτατα· επίσης ἔγγῑον, ἔγγιστα· I. λέγεται για τόπο, κοντά, πλησίον, εδώ δίπλα, σε Όμηρ.· με γεν., πλησίον, κοντά σε, στον ίδ., Σοφ.· επίσης με δοτ., σε Ευρ. II. λέγεται για χρόνο, κοντά στην ώρα, σε Όμηρ., Ξεν. III. λέγεται για αριθμούς κ.λπ.· σχεδόν, σε Θουκ., Ξεν.· οὐδ'ἐγγύς, δηλ. όχι πολύ κοντά, καμία σχέση, σε Πλάτ., Δημ.· ἐγγὺς τοῦ τεθνάναι, σχεδόν νεκρός, σε Πλάτ. IV. χρησιμοποιείται για συγγενείς, συγγενικός προς, συγγενής, σε Αισχύλ., Πλάτ. (Από την ίδια ρίζα με το ἄγχι, πρβλ. ἄγχιστος, ἔγγιστος).
