Εξώφυλλο

Αριάδνη

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας

της Δήμητρας Μήττα

ΚΕΛΕΟΣ

    (πουλί, κοράκι)

     

    Ο Κελεός, μαζί με τον Λάιο, τον Κέρβερο και τον Αιγώλιο ή Αιγωλιό, όλοι τους κάτοικοι της Κρήτης, προσπάθησαν να κλέψουν μέλι από τη σπηλιά στην Ίδη της Κρήτης, όπου η Ρέα είχε γεννήσει τον Δία που είχε τραφεί με το μέλι των μελισσών της σπηλιάς. Ως εκ τούτου ο χώρος ήταν ιερός και απαγορευμένος σε θνητούς και θεούς. Στη γενέθλια ημέρα του θεού κάθε χρόνο οι κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν να λάμπει εκεί μυστηριώδης φλόγα, και λεγόταν ότι αυτό συνέβαινε όταν εμφανιζόταν το αίμα από τη γέννηση του παιδιού. Οι τέσσερις κλέφτες καλύφθηκαν με ορειχάλκινες πλάκες για να προστατευθούν από τα τσιμπήματα των μελισσών και προσπάθησαν να κλέψουν μέλι. (Εικ. 1252) Όταν όμως είδαν τα σπάργανα του θεϊκού παιδιού, οι προστατευτικές πλάκες έπεσαν ως δια μαγείας και ο Δίας έριξε με δυνατό κρότο κεραυνό που θα τους κατακεραύνωνε, αν οι Μοίρες και η Θέτιδα δεν του θύμιζαν την ιερότητα του χώρου που έπρεπε να μείνει αμόλυντος από κάθε μίασμα. Και ο Δίας μεταμόρφωσε τους επίδοξους κλέφτες σε πουλιά, τον Κελεό σε κοράκι (Εικ. 1253), τον Λάιο σε τσίχλα (Εικ. 1254), τον Αιγωλιό σε αετό (Εικ. 1255), τον Κέρβερο στο ομώνυμο στην ελληνική γλώσσα αλλά αταύτιστο πουλί. Ωστόσο, αν και οι τέσσερις προσπάθησαν να κάνουν ιερόσυλη πράξη, κατέληξαν σαν πουλιά να προμηνύουν θετικούς οιωνούς, γιατί βγήκαν από την ιερή σπηλιά έχοντας δει το αίμα του Δία.