Εξώφυλλο

Αριάδνη

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας

της Δήμητρας Μήττα

ΗΧΩ

    (ηχώ)

     

    Η Ηχώ ήταν Νύμφη των δασών και των πηγών, παγιδευμένη σε έρωτες ανεκπλήρωτους είτε από εκείνη προς άλλους είτε από άλλους προς εκείνη. Κάποτε εμφανίζεται ερωτευμένη με ένα Σάτυρο που την αποφεύγει, ενώ αδιαφορεί και αποφεύγει τον ερωτευμένο μαζί της Πάνα. Για να την εκδικηθεί ο τραγόμορφος θεός, βάζει βοσκούς να την κομματιάσουν. Απελπισμένος είναι και ο έρωτάς της για τον Νάρκισσο, ο οποίος αποφεύγει το ερωτικό πλησίασμα οποιουδήποτε. Η απελπισία της Ηχώς την έκανε να αποτραβηχτεί από τη ζωή και να εγκαταλείψει τον εαυτό της· αδυνάτισε τόσο που έμεινε μόνο η φωνή της, γοερή εξαιτίας του αναπόδοτου και ματαιωμένου έρωτα. (Εικ. 1020, 1021, 1022, 1023, 1024, 1025, 1026, 1027, 1028, 1029, 1030) Εκδίκηση για την Ηχώ αλλά και με αφορμή την Ηχώ ζήτησαν οι νέες που είχαν επίσης περιφρονηθεί από τον Νάρκισσο. Η Νέμεση ανέλαβε τη δικαίωση. (Βλ. Νάρκισσος 1) Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, περισσότερο ορθολογιστική, η Ηχώ ήταν η δίδυμη αδελφή του Νάρκισσου. Αυτή πέθανε πρόωρα, και επειδή ο Νάρκισσος την αγαπούσε υπερβολικά, ερωτικά, σύχναζε στα ήσυχα νερά του Δονακώνα, όπου το είδωλό του του θύμιζε έντονα την αδελφή του. Έμεινε εκεί, μέχρι που πέθανε. Και στις δύο εκδοχές η κόρη γίνεται μια φωνή που επαναλαμβάνει τις τελευταίες συλλαβές των λέξεων που προφέρει κανείς. (Βλ. Νάρκισσος 2). Σύμφωνα με τον Οβίδιο, το «κουσούρι» αυτό το απέκτησε, όταν ακόμη είχε θωριά Νύμφης, σαν τιμωρία από την Ήρα, γιατί την καθυστερούσε με κουβεντολόι, όταν εκείνη προσπαθούσε να πιάσει τον Δία εν ώρα συνουσίας με τις νύμφες (Οβ., Μετ. 363).