Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
που
| Οδ. 9.148 | ...τη στιγμή τα καλοκούβερτα που αράξαν άρμενά μας. | Κι ως τα καράβια... |
| Οδ. 9.175 | ...νά ᾽ναι τάχα, ανέσπλαχνοι, που δεν ψηφούν το δίκιο, | γιά εχουν... |
| Οδ. 9.185 | ...τη νύχτα· και τρογύρα | μια αυλή αψηλή, που την περίζωναν στη γη χωμένες... |
| Οδ. 9.187 | ...πελώριος άντρας πλάγιαζε κει μέσα, που τ᾽ αρνιά του | βοσκούσε μοναχός,... |
| Οδ. 9.190 | ...με το κακό στα φρένα. | Τόσο θεόρατος που τά ᾽χανες, δε θύμιζε άνθρωπο,... |
| Οδ. 9.191 | ...᾽χανες, δε θύμιζε άνθρωπο, όχι, | που τρώει ψωμί, μονάχα ακρόκορφο λες κι... |
| Οδ. 9.192 | ...λες κι ήταν δασωμένο | βουνού αψηλού, που στ᾽ άλλα ανάμεσα μονάχο... |
| Οδ. 9.198 | ...Φοίβου ο λειτουργός, στην Ίσμαρο που ζούσε, σκέποντάς τη· | στο άλσος του... |
| Οδ. 9.205 | ...μου γέμισε κρασί γλυκό κι ακράτο, | που να το πίνουν μόνο αθάνατοι· στο σπίτι... |
| Οδ. 9.208 | ...του και μια κελάρισσά τους. | Και κάθε που ήταν απ᾽ το κόκκινο γλυκό κρασί να... |