Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
η
| Οδ. 16.102 | ...γυρνάει ― δεν έχει σβήσει | μαθές η ελπίδα ― να μου τό ᾽κοβαν αλήθεια το... |
| Οδ. 16.141 | ...κι έτρωγε, σαν πού ᾽θελε κάθε φορά η καρδιά του. | Μα τώρα, αφόντας... |
| Οδ. 16.145 | ...καθούμενος θρηνάται | και γόζεται, κι η σάρκα ολόγυρα στα κόκαλά του... |
| Οδ. 16.147 | ...μα ας τον αφήσουμε, κι ας καίγεται η καρδιά μας. | Στο χέρι των θνητών αν... |
| Οδ. 16.172 | ...λαχτάρησα κι εγώ να πολεμήσω!» | Είπε η Αθηνά, κι όπως τον άγγιξε με το χρυσό... |
| Οδ. 16.208 | ...που ως θέλει μ᾽ έκανε, τι πλήθια η δύναμή της ― | τη μια φορά να μοιάζω... |
| Οδ. 16.241 | ...τού δίνει: | «Πάντα στ᾽ αφτιά μου η δόξα σου έφτανε, πατέρα μου,... |
| Οδ. 16.253 | ...τραγουδάρης, | και δυο παιδόπουλα, που η τέχνη τους, τα κρέατα να... |
| Οδ. 16.260 | ...λόγια μου στοχάσου κι άκουσέ μου· | λες η Αθηνά με τον πατέρα της το Δία πως δε... |
| Οδ. 16.269 | ...θα στήσουμε, σε ποιόν θα γείρει η νίκη. | Μα τώρα εσύ με τα χαράματα στο... |