Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[12]
| Είναι προσωποποιημένη η Πατρίδα, η Μεγάλη Μητέρα, θεάνθρωπη, ώστε να αισθάνεται όλα τα παθήματα, και καθαρίζοντάς τα εις τη μεγάλη ψυχή της να αναπνέει την Παράδεισο. |
Πολλές πληγές κι εγλύκαναν γιατ’ έσταξ’ αγιομύρος. |
| Μένει άγρυπνη μέρα και νύχτα, καρτερώντας το τέλος του αγώνος· δεν τα φοβάται τα παιδιά της μη δειλιάσουν· εις τα μάτια της είναι φανερά τα πλέον απόκρυφα της ψυχής τους. |
Στου τέκνου σύρριζα το νου, Θεού της μάνας μάτι. Λόγο, έργο, νόημα από το πρώτο μίλημα στον άγγελοκρουμό του. |
| Για τούτο αυτή είναι |
5 ήσυχη για τη γνώμη τους, αλλ’ όχι για τη Μοίρα, και μες στην τρίσβαθη ψυχή ο πόνος της πλημμύρα. |
| Επειδή βλέπει τον εχθρόν άσπονδον, άπονον από το πολύ πείσμα, και καταλαβαίνει ότι αν το Έλεος έχυνε μες στα σπλάχνα του όλους τους θησαυρούς του, τούτοι |
τριαντάφυλλά ’ναι θεϊκά στην κόλαση πεσμένα. |
