LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "ἀ-δεής"
- ἀ-δεής, Επικ. ἀδειής, -ές· Επικ. κλητ. ἀδδεές (δέος)· αυτός που δεν αισθάνεται φόβο, άφοβος· εἴπερἀδειής τ' ἐστί, λέγεται για τον Έκτορα, σε Ομήρ. Ιλ.· κύον ἀδεές, στο ίδ. 2. άφοβος, ασφαλής (βλ. ἀλεής), τὸ ἀδεές, η ασφάλεια, σε Θουκ.· ἀδεὴς θανάτου, αυτός που δεν φοβάται το θάνατο, σε Πλάτ.· ἀδεὲς δέος δεδιέναι, ο φόβος κάποιου εκεί όπου δεν δικαιολογείται φόβος, εκεί όπου δεν υπάρχει αιτία φόβου, στον ίδ. II. αυτός που δεν προξενεί φόβο, μη φοβερός, τρομερός· πρὸς ἐχθρούς, σε Θουκ. III. 1. επίρρ., ἀδεῶς, άφοβα, θαρραλέα, σε Ηρόδ. κ.λπ. 2. χωρίς περιορισμό, ελεύθερα, αβίαστα, σε Θουκ.
