Ελληνική και μικρασιατικές γλώσσες

Στην Ανατολή, και ειδικότερα στη Μικρά Ασία  , μιλιούνταν και άλλες γλώσσες με τις οποίες συναντήθηκε η ελληνική: καρική (η γλώσσα της Καρίας, στη νοτιοδυτική ακτή της Μ. Ασίας), λυδική   (η γλώσσα της Λυδίας, στην δυτική ακτή της Μ. Ασίας· θυμηθείτε τον περίφημο βασιλιά Κροίσο), φρυγική   (η γλώσσα της Φρυγίας· θυμηθείτε τον περίφημο βασιλιά Μίδα), λυκική  (η γλώσσα της Λυκίας, στη νοτιοδυτική Μ. Ασία). Για τις γλώσσες αυτών των λαών ξέρουμε λίγα πράγματα, επειδή οι επιγραφές που σώθηκαν και μας πληροφορούν για τις γλώσσες αυτές είναι ελάχιστες. Τα αλφάβητα που χρησιμοποιούνται είναι (με εξαίρεση ίσως το φρυγικό) προσαρμογές του ελληνικού αλφαβήτου. Φρυγικό, πιθανότατα, δάνειο της αρχαίας ελληνικής είναι η λέξη τάπης 'χαλί'. Στα ελληνιστικά χρόνια οι λαοί που μιλούν τις γλώσσες αυτές γίνονται υπήκοοι των ελληνικών βασιλείων της Ανατολής. Σιγά σιγά εξελληνίζονται, εγκαταλείπουν δηλαδή τις μητρικές τους γλώσσες, και έτσι οι γλώσσες αυτές χάνονται.

Εικ. 6: Χάρτης που δείχνει τις γλώσσες που μιλιούνταν στην Ασία πριν την εξάπλωση της ελληνικής

 

 

Εικ. 7: Τμήμα φρυγικής επιγραφής από την «πόλη του Μίδα»

 

Εικ. 8: Λυκική επιτύμβια επιγραφή με τη μεταγραφή και τη μετάφρασή της