Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
195. – Λέσβιον Ἠρίννης
Η ποίηση της Ήριννας 2
Λέσβιον Ἠρίννης τόδε κηρίον· εἰ δέ τι μικρόν, |
Αυτή εδώ η κερήθρα είναι της Ήριννας και είναι από τη Λέσβο. Τι κι αν είναι μικρή· είναι ποτισμένη ολόκληρη με το μέλι των Μουσών. Οι τριακόσιοι στίχοι της αξίζουν όσο και ο Όμηρος, και ήταν κορίτσι στα δεκαεννιά του χρόνια. Αξιώθηκε το δώρο των Μουσών, ας έγνεθε από το φόβο της μητέρας της τη ρόκα,5 ας ύφαινε δουλεύοντας στον αργαλειό. Όσο η Σαπφώ είναι ανώτερη από την Ήριννα στα λυρικά, τόσο η Ήριννα από τη Σαπφώ στους εξαμέτρους.
(μετάφραση Θ. Κ. Στεφανόπουλος)
|
1 Το ανώνυμο επίγραμμα έχει αποδοθεί στον Καλλίμαχο και στον Αντίπατρο τον Σιδώνιο.
2 Η Ήριννα έζησε στην Τήλο γύρω στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. και πέθανε σε νεαρή ηλικία. Το επίγραμμα αυτό παρέχει αρκετές πληροφορίες για το έργο της, έστω και αν κάποιες δεν είναι απολύτως σαφείς. Παραδίδεται ότι σε ηλικία δεκαεννέα χρόνων έγραψε για τον θάνατο της φίλης της Βαυκίδας το ποίημα που οι γραμματικοί ονόμασαν Ἠλακάτη (ρόκα).
