Το Χειρόκτιον

Είν’ αι χαραί μεγαλειότατε Νεφέλαι αμυδραί ισχνόταται Οι άνθρωποι είναι Ιξίωνες

η έκρηξη αυτή και αι φλόγες της κι οι κρότοι 5 τίς οίδε τί δηλούν! Ίσως σημαίνουν ότι θα ευρεθεί αίφνης εν μέσω κεραυνών και αστραπών έξοδός τις, απ’ όπου πλέον θα φύγει θραύων τα δεσμά αυτού ο λέων. Α ναι! Ήδη τον ανοιχτόν ουρανόν 10 βλέπει εκεί επάνω! Και το μέτωπόν του που λάμπει τώρα των μεγάλων οφθαλμών του η προσδοκία, φανερώνουν ότι είναι ήδη μακριά. Έφθασεν εις την έρημόν του. Διώκει ποίμνια· και όπου είναι κρήναι 15 εξαπλωμένος ως γαλή παραμονεύει την μαύρην ήτις φοίνικας εκεί μαζεύει.

—Ο λέων εν τω μεταξύ δεν εκινείτο μακράν το βλέμμα του προσηλωμένον ήτο εις της ερήμου κυανήν τινα πηγήν 20 με γύρω της τους φοίνικας ως παρυφήν.—

Εξήλθ’ εν μέσω χλευασμάτων. Ο Μαρό έμεινε οπίσω. Αλλ’ εγώ ακολουθώ. Ως χάριν να μοι είπει την παρακαλώ την εύνοιά της εν αυτή τη υποθέσει. 25 Δεν επεθύμει άρα να ανακαλέσει την πράξιν τώρα;— Είμαι ποιητής εγώ — την ανθρωπίνην φύσιν πρέπει να ερευνώ.