Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

Βραδινή φωτιά

Στον ποιητή Pierre Baudry

—Θυμάσαι τη φτωχούλα την καλύβα στο πλούσιο δάσος, πέρα απ’ το χωριό;

—Θυμάμαι την καλύβα τη φτωχούλα, σαν ξωκλήσι και σαν ασκηταριό.

5 —Τον ασκητή θυμάσαι της καλύβας; (Τάχα κλέφτης; καλόγερος; βοσκός;)

—Θυμάμαι. Ακόμα κλαίει μες στον αγέρα της φλογέρας του ο πόνος, μυστικός.

—Θυμάσαι τη χλωμή σωμένη του όψη 10 και τ’ αλαφροσκυμμένο του κορμί;

—Θυμάμαι κάτου απ’ τα δασά του φρύδια τη σαγιτεύτρα της ματιάς του ορμή.

—Θυμάσαι τη φωτιά στο πλούσιο δάσος, τη βραδινή φωτιά την ξαφνική;

15 —Θυμάμαι. Λάμια. Στάχτη και η καλύβα. Το πλούσιο δάσος πάει. Ώρα κακή.

—Θυμάσαι; Τί ν’ απόγινε; Κανένας δεν τον ξανάειδε πια τον ασκητή.

—Δεν ξέρω. Όμως απάνου απ’ όλα ο νους μου 20 της καλύβας τη θύμηση κρατεί,

γιατί στ’ αποκαΐδια της γερμένος ένας Έρωτας ξέγνοιαστα, σκληρά, τα βρεφικά του ζέσταινε τα χέρια και τ’ αρχαγγελικά του τα φτερά.