Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
© Άννα Λόντου
Εκδ. Ίκαρος
Le cheval n’a pas dit «M.E.R.D.E.»
Μούντζωσ’ τα, Τάκη Παπατζώνη, μούντζωσ’ τα! αλλιώτικο ήταν τ’ άλογο: λυγρό, λυγρό θα το ’λεγε ο Τυφλός που γνώριζε τα ζα και τους ανθρώπους 5 και τον καθημερνό κίνδυνο της ζωής. Τ’ άκουσες, λες, να σου μιλάει γαλατικά για την κερα-Ευριδίκη ή τον Καμβρόνη σαν το συνταγματάρχη της Τρανσυλβανίας με τα γυαλιστερά κουμπιά, τ’ αμφιμασχάλια 10 και με όνομα (προπάντων) ελληνικό, φυτό της λάσπης του Βυζαντίου. Αυτό δε μίλησε: σε γέλασαν. Τίποτε· τσιμουδιά το επικατάρατο, το επίβουλο, το σόι του επιβήτορα· 15 μόνο ένας γερο-σάτυρος πιωμένος που έβγαινε απ’ την Bodega Dragomir μες στους βορβορυγμούς της βιολογίας του τα πέντε γράμματα των Γαλατών υποτονθόρυζε. Βουκουρέστι, Μάης 1939
|
