Εξώφυλλο

Ανθολογίες

Ανθολογία Αρχαϊκής Λυρικής Ποίησης

Επιμ. Σωτήρης Τσέλικας

ΤΥΡΤΑΙΟΣ

απ. 10.1-14 West

τεθνάμεναι γὰρ καλὸν ἐνὶ προμάχοισι πεσόντα
ἄνδρ᾽ ἀγαθὸν περὶ ἧι πατρίδι μαρνάμενον·
τὴν δ᾽ αὐτοῦ προλιπόντα πόλιν καὶ πίονας ἀγροὺς
πτωχεύειν πάντων ἔστ᾽ ἀνιηρότατον,
5 πλαζόμενον σὺν μητρὶ φίληι καὶ πατρὶ γέροντι
παισί τε σὺν μικροῖς κουριδίηι τ᾽ ἀλόχωι.
ἐχθρὸς μὲν γὰρ τοῖσι μετέσσεται οὕς κεν ἵκηται,
χρησμοσύνηι τ᾽ εἴκων καὶ στυγερῆι πενίηι,
αἰσχύνει τε γένος, κατὰ δ᾽ ἀγλαὸν εἶδος ἐλέγχει,
10 πᾶσα δ᾽ ἀτιμίη καὶ κακότης ἕπεται.
†εἶθ᾽ οὕτως ἀνδρός τοι ἀλωμένου οὐδεμί᾽ ὤρη
γίνεται οὔτ᾽ αἰδὼς οὔτ᾽ ὀπίσω γένεος.
θυμῶι γῆς πέρι τῆσδε μαχώμεθα καὶ περὶ παίδων
θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι.

Για την πατρίδα στην πρώτη γραμμή πολεμώντας να πέσει

σαν παλικάρι κανείς είναι μεγάλη τιμή·

όμως ν᾽ αφήσει τον τόπο του, πλούσια ν᾽ αφήσει χωράφια

και διακονιάρης να ζει, να ο πιο μεγάλος καημός·

με τη γυναίκα, το γέρο πατέρα, τη δόλια του μάνα

και τα μικρά του παιδιά να τριγυρνά δω κι εκεί.

Όπου τον σπρώχνει η ανάγκη και η έρμη του φτώχεια τον φέρει,

όπου να πάει, μισητός θα ᾽ναι στους ντόπιους παντού·

χάνει την κάθε ομορφιά του κορμιού, τη γενιά του ντροπιάζει,

τον ακλουθούν προστυχιές και καταφρόνιες σωρός.

Ξεσπιτωμένο φτωχό και την κλήρα που πίσω του αφήνει

δεν τον φροντίζει κανείς κι ούτε κανείς τον ψηφά.

Για τα παιδιά μας λοιπόν ας προσφέρουμ᾽ εμείς τη ζωή μας,

τούτης της χώρας εδώ διαφεντευτές θαρρετοί.