Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
ΛΟΥΚΙΛΛΙΟΣ
197. – τὴν κεφαλὴν βάπτεις
Άλλο Εκάβη άλλο Ελένη
τὴν κεφαλὴν βάπτεις, τὸ δὲ γῆρας οὔποτε βάψεις, |
Τα μαλλιά σου τα βάφεις, όμως τα γεράματα ποτέ δεν θα τα βάψεις, ούτε θα εξαφανίσεις από τα μάγουλά σου τις ρυτίδες. Μην πασαλείβεις λοιπόν όλο το πρόσωπό σου με ψιμύθιο,2 έτσι που να έχεις προσωπείο και όχι πρόσωπο. Ποιο το όφελος; Γιατί τρελάθηκες;5 Ποτέ το κοκκινάδι και το ψιμύθιο δεν θα κάνουν την Εκάβη3 Ελένη.
(μετάφραση Θ. Κ. Στεφανόπουλος)
|
1 Ο Λουκίλλιος γράφει τον 1ο αι. μ.Χ. (εποχή του Νέρωνα), πιθανώς στη Ρώμη. Από τα 100 και πλέον επιγράμματά του που παραδίδονται στην Παλατινή Ανθολογία το μέγιστο μέρος είναι σκωπτικά. «Η ανελέητη σάτιρα και το δηκτικό σκώμμα του αντλούσαντα θέματά τους από τα τρωτά και τα ευτράπελα της ανθρώπινης συμπεριφοράς». (Ν. Χουρμουζιάδης)
2 Καλλυντικό με τη βοήθεια του οποίου οι γυναίκες εξασφάλιζαν την επιθυμητή λευκότητα του προσώπου.
3 Η Εκάβη είναι η γριά κατ᾽ εξοχήν.
