Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ
191. – νυκτερινή, δίκερως
Δέηση στη Σελήνη
νυκτερινή, δίκερως, φιλοπάννυχε, φαῖνε, Σελήνη, |
Λάμψε, νυχτερινή, δικέρατη, φιλεύωχη Σελήνη, λάμψε, μέσα απ᾽ τις γρίλιες των παραθυριών γλυστρώντας· το φως σου ας λούσει την ξανθή Καλλίστιον - κι αν, αθάνατη όντας, θωρείς τα μυστικά των εραστών, ποιος θα σε ψέξει; Ξέρω, Σελήνη, μακαρίζεις και τους δυο, κι εμέ κι εκείνη:5 και την ψυχή σου είχε ο Ενδυμίων1 κάποτε αναφλέξει.
(μετάφραση Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης)
|
1 Ο Ενδυμίων, γιος του Αέθλιου ή του Δία και της Καλύκης, ήταν ένας πανέμορφος βοσκός ή κυνηγός που τον ερωτεύτηκε η Σελήνη. Η Σελήνη παρακάλεσε τον Δία να του ικανοποιήσει μια ευχή και εκείνος ζήτησε να κοιμάται αιωνίως, κάτι που σημαίνει επίσης ότι μένει αιώνια νέος.
