Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

  Γενικός συμφραστικός πίνακας

Λημματικός τύπος: "θε"

Βρέθηκαν 327 εμφανίσεις [201 - 250]
ΡΙΤ ΥΔΡ03 00 0001 1845Φωτεινούλα, πώς έγινε; | Ερημιά, θε μου, ερημιά, — | γιατί να κινήσεις το χέρι
ΡΙΤ ΟΑΣ03 00 0001 284το υπέροχο σώμα σου | σε μιαν ένωση, θε μου, από μέσα, σε μιαν ένωση | λιώνοντας,
ΡΙΤ ΠΡΣ03 02 0002 031πάνω απ’ την πλάτη του νιογέννητου — θε μου. — Η γριά υπηρέτρια
ΡΙΤ ΠΡΤ03 00 0001 266αγοριού — ακριβώς το δικό μου. Τί λέω; | Θε μου, μια ωραία τρέλα είναι ο κόσμος —
ΡΙΤ ΠΡΤ03 00 0001 271την αρχή· ο κόσμος ένας μες στον ήλιο. | Θε μου, τί λέω; — ο ήλιος: ένας, όλοι: ένας —
ΡΙΤ ΠΡΤ03 00 0004 003γαλάζιο, βιολετί, πορτοκαλί — τ’ αστέρι, θε μου — | στρόβιλος στρόβιλος, μενεξελί
ΡΙΤ ΠΡΤ03 00 0004 254τα κατάρτια μπουμπουκιάσανε. | Όμορφη, Θε μου, που ’ναι η πλάση, | μύρια ποτήρια του
ΡΙΤ ΑΦΙ06 00 0024 029ένα αβγό. | Τ’ άσπρο και το κίτρινο θε να το φάω | και το τσόφλι τρούλο θα το βάλω
ΡΙΤ ΕΠΑ06 02 0014 009δείχνει τις αργυρές του πλάτες (πώς μοσκοβολούν, θε μου, τα ρόδα) — | αυτή,
ΡΙΤ ΕΠΑ06 02 0033 001Επαναλήψεις — λέει, — επαναλήψεις δίχως τέλος· — τί κούραση, θε μου· | όλη η
ΡΙΤ ΚΓΚ06 00 0026 008για να γυρίσει ο Κυνηγός να με δει, — κι είναι άσκημος, θε μου, | κι ούτε
ΡΙΤ ΑΜΗ06 00 0001 052Οι Τρεις: | Παράξενο, θε μου — ένα θάμα είναι ο κόσμος — δυο βρεγμένα μανίκια. | Γ΄
ΡΙΤ ΑΜΗ06 00 0001 373έτρεχε το αίμα ποτάμι — «πάρ’ το», του ’πε, του το ’ριξε στα γόνατα· — «θε μου»
ΡΙΤ ΑΜΗ06 00 0001 374μου» | φώναξε μια φωνή — ποιός φώναξε; — «θε μου», ξαναφώναξε. | Οι Τρεις:
ΡΙΤ ΜΝΤ06 00 0001 092πάλι | να τιναχτεί η κραυγή: «τί όμορφη, θε μου, που ’ναι η πλάση». | Α΄ Γυναίκα:
ΡΙΤ ΜΝΤ06 00 0001 200γρομπιάζει και ροζιάζει — μας πνίγει. Λίγο αγέρα, θε μου, λίγο αγέρα. | Όλες:
ΡΙΤ ΜΝΤ06 00 0001 207Όλες: | ο αγέρας, θε μου, να φυσήξει, να ουρλιάξει, | λεύτερο σκούξιμο, ολοφάνερο,
ΡΙΤ ΜΝΤ06 00 0001 220μεγάλα κομμάτια ουρανός — γαλάζιο, πιο γαλάζιο, θε μου, | Γ΄ Γυναίκα:
ΡΙΤ ΜΝΤ06 00 0001 227στο μερτικό του καθενού, και λίγο αγέρα, θε μου, λίγο αγέρα. | Όλες:
ΡΙΤ ΤΡΣ06 00 0001 049Έβδομος: | Κι είχε έναν ήλιο, θε μου, — αβάσταγη κάψα· | φωνάζαν τα τζιτζίκια, κι
ΡΙΤ ΓΚΡ07 00 0001 709ο Κώστας φωνάζοντας μέσα του | τί κόσμος θε μου, τί απέραντος ο κόσμος | κι ο ένας
ΡΙΤ ΓΤΥ07 00 0064 006για να τους κλείσουν στο λεπροκομείο. Θε μου, τί μόνοι, | τί ξένοι ο ένας στον
ΡΙΤ ΓΤΥ07 00 0112 006«μόλις που πρόφτασαν και του ’δεσαν τα χέρια, θε μου», | ενώ μπροστά στο παράθυρο
ΡΙΤ ΓΤΥ07 00 0118 006Οι ήρωες —είπε— | έχουν ξασπρίσει, θε μου, έχουν χοντρύνει και κοντύνει. | Αθήνα,
ΡΙΤ ΒΟΛ07 00 0001 250Ο μοναχικός: | Θε μου, τί δικαιολογίες βρίσκουμε σάμπως εμείς να φταίξαμε για όλα.
ΡΙΤ ΒΟΛ07 00 0001 829τον είδα στο σταθμό του τρένου, — πώς ανοιγόκλεινε, θε μου, το στόμα | σαν ψάρι
ΡΙΤ ΠΥΛ07 00 0001 1375η λιποθυμισμένη γυναίκα σηκώθηκε· του ’δειξε το εισιτήριό της· θε μου — είπε —
ΡΙΤ ΧΡΤ07 02 0127 001Θε μου —είπε— τί νέοι | που είναι οι νέοι.
ΡΙΤ ΧΡΤ07 03 0040 001Θε μου —είπε χαμηλόφωνα— | να μην περιμένεις το μετασχηματισμό
ΡΙΤ ΡΩΓ07 00 0021 009το ’γραψες. Και πάνω | πώς μεγαλώνει, θε μου, αυστηρή και φιλέρημη, η ολόχρυση εσπέρα.
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0004 090σου φτάνει ο θαυμασμός σου, — | θε μου, τί μάτια πάναστρα, κι ανυψωνόμουν σε μιαν αποθέωση αρνημένων άστρων
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0007 524στεγνώνει ο ιδρώτας — μια ανάσα, θε μου, μια άνεση τέλος,
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0008 204σφιχτά, σφιχτά, με μιαν επίφαση ωστόσο χαλάρωσης· — τα μάτια μας, θε μου, | που
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0008 297ταΐζοντας τους κύκνους της λίμνης, — τόσο αμέριμνοι, θε μου, | ξεχνώντας ολότελα
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0008 409στα παιδικά σου μάτια. | Τί μόνοι, θε μου, και ξένοι παρ’ όλη την κοινότητα της μοίρας μας. Τόσην ώρα
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0010 252αυτού του αποψινού περίλαμπρου λυκόφωτος — τί χρώματα, θε μου — | ή παίρνοντας
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0010 517στα βιολοντσέλα, στη μαγειρική, στις φυλακές, στα αερόπλοια, — ω, θε μου, | η μη
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0010 587«Ο ήλιος — είπε — βασιλεύει κόκκινος, — τί κόκκινος, θε μου. | Όλοι περνάμε,
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0010 656ένα λεπτό λοφίο μιας άφαντης, ήσυχης νίκης — ένα θρόισμα, θε μου — | ο όμορφος
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0011 071ένα τραπέζι ή σκάβανε τον κήπο — | Θε μου, πόσο κουτοί και πόσο ανίδεοι, — μήτε που ξέρουν τί όμορφοι που ’ναι
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0011 086ιστορικό. | Τρόμαξα. Το ’βαλα στα πόδια. Θε μου, | λουρίδες λουρίδες, μια φως, μια
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0012 107εκτυφλωτική λαμπρότητα. Πώς το άντεξε, θε μου,
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0012 350δύσκολα χρόνια περάσαμε. | Τί κατάλαβαν, θε μου, τί κέρδισαν; — Σκοτούρες, σκοτούρες, καθήκοντα,
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0012 431πολιτικοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες, — ω, τί άνθρωποι αποτρόπαιοι, θε μου, | σαν
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0012 593με μαύρα κοράκια. | Τί κατάλαβαν, θε μου, τί κέρδισαν; Τα άλλα τα ξέρετε. | Δεν
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0013 121πήρα στη φούχτα μου νερό κι έβρεξα τα μελίγγια μου. Τί μικροί, θε μου, | τί
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0013 232— τί ήσυχα, τί λυπημένα | τα μάτια του, θε μου, — ένας μικρός αϊ-Γιάννης — αυτά με διδάξαν
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0015 202Έτσι περίκλειστη, σφιγμένη, τεντωμένη — τί κούραση, θε μου, — | κάθε στιγμή
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0015 433η ναυτία κι ο φόβος, | ο ηλίθιος φόβος, θε μου, μήπως χάσουμε κι αυτή τη ναυτία. Μείνε ακόμη —
ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0016 265το μικρό σου δάχτυλο ούτε το δικό μου. | Θε μου, δεν την αντέχω αυτή την προσποίηση. Νιώθω