Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Γενικός συμφραστικός πίνακας
Λημματικός τύπος: "ωσάν"
- ΒΡΤ ΣΤΧ01 00 0001 242το πολύ σχεδόν δεν ανασαίνει. | Ψυχρός ωσάν τα μνήματα εκεί εμπρός στη θύρα | λέγει
- ΒΡΤ ΣΤΧ01 00 0001 260τον πάρει. | Πέφτει ο Τούρκος καταγής, ωσάν θεριό μουγκρίζει, | δαγκά τη μαύρη
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 031σωρεύει επάνω του με λύσσα, με μανία. | Ωσάν αέρια κύματα, το δέρνουν, το χτυπούνε,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 044πως ήθελα τη δροσερή του αχτίδα | ωσάν παρθενικό φιλί στα χείλη μου να νιώσω;
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 139όταν το ’χουν, | κι εγώ γυρεύω το φιλί ωσάν ελεημοσύνη, | και μου το δίνουνε ψυχρό,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 690φωτοκαμένο, | έμεινε στείρο πάντοτε ωσάν αφορεσμένο. | Έφθασε στο κρεβάτι του,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 337ψιθύρισες, Δεσπότη, τ’ όνομά μου, | ωσάν να μ’ εμνημόνευες και να ’ριχνες τρισάγιο
- ΒΡΤ ΣΗΜ03 00 0001 158ολόκλειστα τα δυο παράθυρά του, | ωσάν να είχε ο θάνατος διαβεί στα βλέφαρά του. | ✳
- ΒΡΤ ΕΠΑ04 01 0005 094σου επαίρναν τ’ αντιρίμματα, ωσάν ελεημοσύνη, | κι όταν τα ρίχναν στη φωτιά κι
- ΒΡΤ ΕΠΑ04 02 0004 007σιωπηλά και να θωρούν το μνήμα, | ωσάν να θέλαν να σου ειπούν: «Πατέρα, μη δακρύζεις.
- ΒΡΤ ΑΘΔ05 00 0002 059Μου φαίνεσαι μεγάλος, | ψηλός ωσάν τον Όλυμπο και στέκω και προσμένω | εμπρός σου
- ΒΡΤ ΑΘΔ05 00 0002 084τ’ αδέρφια μας τον τρύγο σου να φέρει | ωσάν πρωτόλουβον καρπό, μαζί με τ’ όνομά σου.
- ΒΡΤ ΑΘΔ05 00 0003 018κι έγερν’ εκεί, το τρυφερό κεφάλι | ωσάν να παραμόνευε να ιδεί κι αυτό το Διάκο.
- ΒΡΤ ΑΘΔ05 00 0003 380Στ’ αγέρι κρεμασμένα, | ωσάν καντήλια τ’ ουρανού, αποβραδίς δυο φώτα | εφάνηκαν στη
- ΒΡΤ ΕΠΒ06 00 0003 008ημέρας πὄφευγε την ύστερη αχτίδα, | ωσάν λαμπάδα νεκρική που φώτιζε αναμμένη | από
- ΒΡΤ ΕΠΒ06 00 0008 004στο βράχο σου! Δεν ήλθες ψες το βράδυ | ωσάν αχτίδ’ ανέλπιστη στο μαύρο μου τον Άδη
- ΒΡΤ ΦΤΝ07 00 0001 137μέτωπό του ελάμπανε το βαρυπληγωμένο | ωσάν κορόνα ατίμητη, σα φλάμπουρο υψωμένο.
- ΒΡΤ ΦΤΝ07 00 0002 209θρασίμι… | Τη νιώθω επάνω μου βαριά ωσάν το Μέγα Όρος | και τόσο μ’ εζεμάτισε, τόσο
- ΒΡΤ ΦΤΝ07 00 0003 308περήφανη να στέκουν στα πλευρά της, | ωσάν κι αυτήν αδάμαστα, τ’ ανήμερα παιδιά της.
- ΒΡΤ ΦΤΝ07 00 0003 342που θωρούσε | το Λάμπρο του που σάλευεν ωσάν να του χτυπούσε | κρυφός σεισμός τα
- ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0004 014χείμαρροι από ανθρώπων αίμα, | ωσάν αυτ’ ήσαν εκ νερού. | Θεά, ήτις τον
- ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0005 034πάλλουσαν, με σπασμωδούντα χείλη, | ωσάν να προησθάνοντο ότ’ έμελλον εκείνην | την
- ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0005 046Λευκάδα όλην. | Ηκούσθη εν ταυτώ βοή, ωσάν όλας συγχρόνως | παρεκινούσε τας ψυχάς
- ΒΡΤ ΑΝΕ09 02 0003 016και σαν το μάρμαρο βουβή. | «Αγάπη, ωσάν να μὄλεγες, | αγάπη, ποτισμένη
- ΒΡΝ ΦΠΚ00 02 0004 008μου τ’ αμάραντα και μοσκοβόλα κίτρα. | Ωσάν τη φλόγα του κορμιού μου άλλη δε γνώρισεν η Γη,
- ΒΡΝ ΦΠΚ00 03 0001 022σ’ όλα τα σκότη και τα βάθη, | ωσάν το θάνατο χτυπά | όποιονε θέλει κι αγαπά
- ΒΡΝ ΣΚΠ00 03 0001 078τα πίφερα κείθε σωπάσανε τώρα. | Ωσάν κορασιά στης αγάπης την ώρα, | στην πρώτη
- ΒΡΝ ΠΟΙ00 00 0007 058σα φυσούνα που σφυρά | κι η φλογέρα, ωσάν αηδόνι | του Ιλισού, θερμό τούς δώνει
- ΒΡΝ ΠΟΙ00 00 0008 013Με τον όχλο κουβέντα να μην έχεις! | Ωσάν περαστικός εδώ με νέμα | σε γλώσσα ν’
- ΚΒΦ ΑΠΚ00 00 0011 017η καρδιά μας. | Η πένα όπου βρέχεις, ωσάν δείκτης μοιάζει | που στο ρολόγι της
- ΚΒΦ ΜΤΦ00 02 0002 015είναι αρχαίον κακόν, | ωσάν το πρώτον θέρος που εφάνη ανθηρόν. | Μη στενάζετε,
- ΚΑΛ ΛΡΑ00 00 0008 027Φαίνεται εις τον ορίζοντα | ωσάν χαράς ιδέα, | και φωτίζει την γην
- ΚΑΛ ΛΡΑ00 00 0008 111κγ΄ | Εσείς ωσάν ο Ήλιος | λαμπροί! — ναι φλόγας βέβαια
- ΚΑΛ ΛΡΑ00 00 0010 071ιε΄ | Ωσάν επί την άπειρον | θάλασσαν των ονείρων,
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0002 093μία μόνη επιθυμία, | και ωσάν ακτίνα ουράνιος, | ως φλόγα εις δάση ευάνεμα
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0003 162Μόνον ακούω την θάλασσαν | που ωσάν μέγα ποτάμι | ανάμεσα εις τους βράχους
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0006 004να πνίξουν την πατρίδα μου | ωσάν απελπισμένην, | έρημον βάρκαν.
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0007 004γέρνει· αθελήτως τρέχω | ωσάν από μίαν ράχην | βουνού, εις λαγκάδι.
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0007 023πλησιάζει· μεγαλώνεται· | ωσάν κύκλος αμέτρητος, | ως πέλαγος φλογώδες
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0008 057Ούτως από τον ήλιον, | ωσάν πυρός σταλάγματα, | πέφτουσιν εις την θάλασσαν
- ΚΑΛ ΛΡΚ00 00 0009 018και ο κτύπος των ποδών σου | αντιβομβεί, ωσάν να ’τρεχες | επί τον κούφιον θόλον
- ΠΑΛ ΤΠΜ00 01 0003 034του νερά σάς έχ’ η φύσις σπείρει, | ωσάν σμαράγδια σκαλιστά σε πλάκ’ από ζαφείρι·
- ΠΑΛ ΤΠΜ00 01 0004 208να ’ρθεί να μας ξεβγάλει; | Τέτοια βοή ωσάν κι αυτή ποτέ δεν είχ’ ακούσει. | Οι
- ΠΑΛ ΤΠΜ00 03 0009 023είναι γεμάτα νάζι, | κι οι παπαρούνες, ωσάν νιες τρελές και ξαναμμένες | μες στα
- ΠΑΛ ΤΠΜ00 03 0009 054από το σύννεφο εκείνο που προβάλλει | ωσάν κανέναν άγγελο να κρύβει χρυσομάλλη,
- ΠΑΛ ΥΜΑ00 00 0002 024ποτέ δε φανερώθηκε τέτοιο μεγάλο θάμα | ωσάν το θάμα που έλαμψε μπρος στων θεών τα μάτια
- ΠΑΛ ΥΜΑ00 00 0002 499σε σένα, αθάνατη και δοξασμένη Αθήνα! | Ωσάν την πάναγνην ελιά ποτέ που δεν τα ρίχνει
- ΠΑΛ ΜΨΜ00 04 0001 066τέτοια ολοένα, | τέτοια φαντάσματα ωσάν εσένα | να μου χαρίζουνε την ευτυχία,
- ΠΑΛ ΙΑΜ00 04 0002 012«Φαίνετ’ εις τον ορίζοντα | ωσάν χαράς ιδέα!»
- ΠΑΛ ΤΑΦ00 01 0003 734(Πόλεμος δε στάθηκεν | ωσάν και τούτον άλλος) | ο μικρός ο Έρωτας,
