Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Γενικός συμφραστικός πίνακας
Λημματικός τύπος: "τες"
- ΑΝΑ ΣΝΧ00 00 0005 010έλα Μιχάλη, έλα Ραούλ, | Μαζέψτε τες μια μια | Είναι δικές σας
- ΑΝΑ ΣΝΧ00 00 0005 018Και τώρα | Ξερίζωσέ τες απ’ το στήθος μου | Σαν ένα πρωινό χαρούμενο όνειρο
- ΒΡΤ ΣΤΧ01 00 0001 157Ποιος σπαράττει σαν το ψάρι | απ’ τες τόσες του πληγές, | ποιος κρημνίζεται,
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0005 014τα μήλα του να παίρνουν, | να πλένουν τες λαβωματιές, το Δήμο να σχωράνε. | »Έφαγ’
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0007 020Θεού του. | Τα μάτια, κατακόκκινα απ’ τες πολλές αγρύπνιες, | εκοίταζαν ακίνητα το
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0007 176φωτιά ερόγκισε το λόγγο. | Και με τες πρώτες αστραψές και με τα πρωτοβρόχια | χλωρό
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 121το θεριό, ταράζεται να κόψει | τες άλυσες που δένουνε τα μουδιασμένα χέρια, | για
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 193έχω χρυσές τρεις τρίχες, | ξερίζωσέ τες, πάρε τες και σύρ’ απ’ όνομά μου | να
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 193τρεις τρίχες, | ξερίζωσέ τες, πάρε τες και σύρ’ απ’ όνομά μου | να δώσεις μια του
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 198για να μην έλθουνε μ’ εμέ στο λάκκο και τες φάγει | το χώμα, που ’ναι λαίμαργο
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 200λαίμαργο και π’ όλα καταπίνει… | Να τες φορέσουν φυλαχτό… να μη με λησμονήσουν…
- ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0011 215πάντοτε βλαστημώντας | βλαστήμιες που τες άκουσεν ο Άδης και ζηλεύει. | Και τέτοια
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 021απόκρυφες ελπίδες | βαστούν εκείνες τες καρδιές ακόμη αλυσωμένες. | Απόψε τί
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 106Λησμόνησα τα πάθη μου, λησμόνησα τες έχθρες· | όλα μού φύγαν απ’ το νου. Μπορώ να
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 241επάνω από τα μάρμαρα, λες και μετρά τες ώρες. | Στον κόσμο τώρα που θα εμβείς, να
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 243να γίνεις κυπαρίσσι | και να μετράς τες ώρες σου, τους χρόνους, τη ζωή σου
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 308έστεκαν σαν άνθη, σαν αστέρια, | σαν τες ρανίδες της δροσιάς στης κιτριάς το φύλλο,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 043σα να ’ταν αδελφάδες. | Τ’ αστέρια, που τες έβλεπαν, αγάλια αγάλια σβηώνται | χωρίς
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 345μπορεί, τα χείλη του Βιζίρη | εγγίζουνε τες τρίχες της, κολλούνε στα μαλλιά της.
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 659Να ’ν’ όλες πρωτοστέφανες. Απόψε θα τες δώσω | τη λίμνη μου για χάρισμα και
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 661και δέσποινα τη Φρόσω. | Συρέτε να τες εύρετε, συρέτε απ’ όνομά μου… | Απόστασα,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0002 705✳ | Σταματά στο μέτωπό της η φωτι’ από τες λαμπάδες | σαν μαρτύριου στεφάνι, που της
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 008του, | σα να ’θελε με δύναμη να σβήσει τες ρυτίδες, | που εχάραζεν επάνω του το
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 065σκληρά να πρωταρπάξει, | για να τες βάλει επανωτές να χτίσει πυραμίδα. | Κι εκεί
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 066να χτίσει πυραμίδα. | Κι εκεί οπού τες έσταινε, άλλο παιδί το σπρώχνει, | το ρίχνει
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 128Μ’ έψησε τόσα χρόνια· | ήλθε καιρός τες χάρες του να του πληρώσω τώρα. | Μηνύστε το
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 155εμβήκε. | Σε λίγο πάλε επέστρεψα με τες συντρόφισσές της, | την ήβρα που
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 160κι εφίλησε στα μάτια | όλες τες φιλενάδες της χωρίς καν να δακρύσει. | Στη δούλεψή
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 185εκεί, που ’ναι βαθύτερη η λίμνη να τες φέρεις· | και μη βιασθείς ολότελα, αργό το
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 187ολότελα, αργό το πάτημά σου, | για να τες βλέπει ο ουρανός και να τες καμαρώνει.
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 187για να τες βλέπει ο ουρανός και να τες καμαρώνει. | Να μη φορέσουν σίδερα, να
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 190των. | Όχι, Ταχήρ, μαρτύρια. Δε θέλω να τες λείψει, | δε θέλω από το αίμα των να
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 365στήθη σου και λάμπει, | χάρη για κειες τες δύστυχες, Δεσπότη, μη ζητήσεις,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 366Δεσπότη, μη ζητήσεις, | λησμόνησε τες Δεκαφτά με την Κυρά Φροσύνη. | Να ’ξερες πόσα
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 376Δεσπότη, τί να κάμω; | Απόψε σύρε να τες βρεις και παρηγόρησέ τες. | Δεσπότη, ας με
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0003 376Απόψε σύρε να τες βρεις και παρηγόρησέ τες. | Δεσπότη, ας με σχωρέσουνε, μη με
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 003στη φυλακή να πάγει. | Με τί καρδιά θα τες ιδεί, με τί καρδιά θα κλείσει | τόσα και
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 008να του δώσει | βοήθεια και δύναμη να τες παρηγορήσει. | Σιωπηλός ακολουθεί οπίσω
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 104τον ουρανό; Κοίταξε, σε προσμένει | με τες αγκάλες ανοιχτές η μάνα του Θεού μας.
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 111δέξου τηνε, Πλάστη! | Δέξου κι αυτές τες δύστυχες και παρηγόρησέ τες! | ✳
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 111Δέξου κι αυτές τες δύστυχες και παρηγόρησέ τες! | ✳
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 136προσμένει, | και κάθε μια με τ’ όνομα τες προσκαλεί να βγούνε. | Προβαίνουν δυο,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 139οι Δεκαφτά με την Κυρά Φροσύνη. | Και τες μετρά σαν πρόβατα, χτυπώντας στα κεφάλια
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 156χώμα, | και μια φωνούλα μυστική, που τες σχωρά και σβηέται. | Ο ουρανός τες έβλεπε,
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 157που τες σχωρά και σβηέται. | Ο ουρανός τες έβλεπε, τες συνοδεύει πάντα | και κάπου
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 157και σβηέται. | Ο ουρανός τες έβλεπε, τες συνοδεύει πάντα | και κάπου κάπου πέφτουνε
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 159στο δρόμο τους τ’ αστέρια, | λες και τες ρίχνουνε φιλιά, λες και τες χαιρετούνε.
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 159λες και τες ρίχνουνε φιλιά, λες και τες χαιρετούνε. | Ακολουθούσε ύστερη απ’ όλες
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 172κι αφήνουν άνδρα και παιδιά, γιατί δεν τες λυπάσαι; | Μ’ ένανε λόγο σου γλυκό, μ’
- ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0004 213να ’ρχονται γυμνά και πεινασμένα | με τες φωνές να σε ξυπνούν το βράδυ στ’ ακρογιάλι;
