Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Αποκριτική γραφή
Εγώ γυρίζω, γυρίζω, και κάνω τον άνεμο κουβάρι… Καρκαβίτσας (Από ένα γράμμα του) |
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
|
Σε βλέπω· αναγελαστικά τα μάτια σου σπαράζουν στο αγέλαστό σου πρόσωπο, συγνεφιασμένη μέρα, 35 το πρόσωπό σου απελπισιά, τα μάτια σου ταράζουν. Μα κράτησε το δρόμο σου και κοίτα παραπέρα. Πάντα είν’ ορθός κι ασάλευτος ο λειτουργός· το χέρι τ’ αργοσαλεύει ρυθμικά βλογώντας· μην ξεχάνεις. Γύρω μου ατάραχα, η ελιά, το φως, το καλοκαίρι· 40 στριφογυρίζει, δέρνεται μονάχα ο μπεχλιβάνης. Ας σκούζουν οι ντερβίσηδες, ας λένε οι μανταρίνοι, και μέσα η χώρα γριά λωλή κι ας δασκαλοκρατιέται. Στα περιβόλια —κοίταξε— βαθιά είν’ οι άσπροι κρίνοι, κάτου από δέντρα φουντωτά λαός δροσολογιέται. 45 Πόσα ολοστρόγγυλα παιδιά κι ωραία κορίτσια πόσα με τα χλωρά, με τα πουλιά περνάνε ταιριασμένα, και συλλαβίζουν τη ζωή, την ομορφιά, τη γλώσσα κι απάνου στα δημιουργά βιβλία σου σκυμμένα! 21 του Μάη 1908
|