Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Και σας ρουφούσα αδιάλεχτα, και μ’ είχατε πλανέψει· μα ήρθαν, με τάισαν κι έγιναν ψωμί, κρασί στη σκέψη και του Κορνάρου και του Ομήρου οι στίχοι πάντα νέοι και η Μούσα όσα μαθήματα και ξέρει και διαλέει.
Το πλήρες κείμενο του ποιήματος δεν είναι διαθέσιμο λόγω πνευματικών δικαιωμάτων.
Αυτή η ενότητα δεν είναι διαθέσιμη.