Τρέξατε αδέλφια, τρέξατε ψυχαί θερμαί, γενναίαι· εις τον βωμόν τριγύρω της πατρίδος αστράπτοντα 5 τρέξατε πάντες.

Ας παύσωσ’ οι διχόνοιαι που ρίχνουσι τα έθνη τυφλά, υπό τα σκληρότατα ονύχια των αγρύπνων 10 δολίων τυράννων.

Τρέξατ’ εδώ· συμφώνως τους χορούς ας συμπλέξομεν, προσφέρων ο καθένας λαμπράν θυσίαν, πολύτιμον, 15 εις την πατρίδα.

Εδώ ας καθιερώσομεν τα πάθη μας προθύμως· τ’ άρματα ημείς αδράξαμεν μόνον διά να πληγώσομεν 20 του Οσμάν τα στήθη.

Εδώ πάντα τα πλούτη μας ας χύσομεν· ενόσω γυμνόν σπαθί βαστούμεν μας φθάνουσι τα φύλλα 25 τίμια της δάφνης.

Κι ύστερ’, αφού συντρίψομεν τον έχθιστον ζυγόν, άλλα όχι αβέβαια πλούτη θέλει μας δώσει πάλιν 30 η ελευθερία.

Εδώ ηδονάς και ανάπαυσιν ω φίλοι ας παραιτήσομεν· ξηρή πέτρα το στρώμα, φαρμάκι το ψωμί 35 της δουλείας είναι.

Εδώ, σαν αναθήματα, εις τον βωμόν πλησίον, τους συγγενείς, τα τέκνα μας αγαπητά, τους γέροντας 40 τώρα ας αφήσομεν.

Πάντα όσα εις την καρδίαν μας είναι ακριβή, δεν πρέπουσιν εις άνδρας που τρομάζουν έμπροσθεν εις ανόητον 45 βάρβαρον σκήπτρον.

Ούτε η ζωή δεν πρέπει. Τρέξατε αδέλφια, τρέξατε· συμμέτρως εχορεύσαμεν, σύμμετρα ας αποθάνομεν 50 διά την πατρίδα.