Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Όλα τα πράγματά μου…]
Όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως να ’χω πεθάνει πριν από καιρούς. Σκόνη στη σκόνη εγέμισεν ο τόπος, και γράφω με το δάχτυλο σταυρούς. 5 Όλα τα πράγματά μου αναθυμούνται μιαν ώρα που περάσαμε μαζί, σ’ εκείνη τα βιβλία μου λησμονούνται, σ’ εκείνη το ρολόι ακόμα ζει. Ήταν ευτυχισμένη τότε η ώρα, 10 ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό. Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα, κι έμεινε το παράθυρο κλειστό. Κανένας, ούτε ο ήλιος, πια δε μπαίνει. Το ερημικό μου σπίτι αντιβοεί 15 στην ώρα κείνη ακόμα, που σημαίνει, αυτή μονάχα, βράδυ και πρωί. Δεν ξέρω δω ποιός είναι τώρα ο τόπος, δεν ξέρω ποιός χαράζει τους σταυρούς, κι όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως 20 να ’χω πεθάνει πριν από καιρούς. |
