Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Μπορεί να είσαι ο γραμμένος…
Μπορεί νά εισαι ο γραμμένος τ’ ουρανού και της γης, της ερήμου το μάννα, το δροσό της αυγής. 5 Της φυλής των Ελλήνων μπορεί νά εισαι ο αφρός, να σου στρώνει όλο δάφνες να πατάς ο καιρός. Το γνωρίζω, το βλέπω 10 πού τραβάς, δυνατέ! Λυγμός τώρα με πνίγει, μα δεν είναι για σε. Σπρώχνει βίας ένα χέρι στην ξενόσπαρτη γη 15 συντριμμένη κορόνα, ανοιγμένη πληγή. Όνειρο αιώνων, τραγούδι, παραμύθι, χρησμός! Κιτρινόφυλλο τώρα 20 το πετάει χαλασμός. Αν ανήμπορος είμαι, παίνεμά μου κρυφό τους μεγάλους του κόσμου πως μπορώ ν’ αψηφώ. 25 Δύναμή μου είν’ εμένα όταν κόσμος λαός λάμπει, ως λάμπει ανοιγμένος γιορταστής ο ναός για του αγίου το θάμα 30 που δοξάζει και υμνεί, δύναμή μου είν’ εμένα να μακραίνω αποκεί. Και παράμερα, μόνος, και στην ήσυχη ερμιά 35 δύναμή μου είν’ εμένα να βαστώ τη ματιά με τα χέρια απλωμένα προς τα βάθη τ’ αχνά τ’ ουρανού που αργοσβήνουν 40 τα χρυσά δειλινά… |
