Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
37
Τα πόδια φτερωτά στα μονοπάτια, του βυσσινή ακριβόκαρπου στ’ αλώνια μοσκοβολούσε το άπλωμα τα πλάτια. Τ’ αχλάδια βαριά λύγιζαν τα κλώνια, 5 ροδοσκάζαν τα σύκα, και στα μάτια φαντάζαν του παιδιού, καθώς τ’ αηδόνια στ’ αφτιά του ερωτεμένου. Εδώ δεμάτια, κοφίνια εκεί, παντού ο καρπός. — Ω χρόνια που ζείτε πάντα μέσα μας όπου και όπως, 10 δε σβήνει εσάς κανείς καιρός ή τόπος, πάντα ’χω εμπρός μου το λερό ντραγάτη με το κλέφτικο επ’ ώμου καριοφίλι, και τον ξωμάχο ηλιοκαμένο αργάτη στο ηλιόξανθο σκυφτό δροσοσταφύλι. |
