Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
14
Της ίσιας, της αρχόντισσας γιαγιάς μου ζαβή αδερφή, καημένη θεια-Βγενούλα! Κάθε που σε θυμάμαι, της καρδιάς μου τρέμουν τα φύλλα· κι είν’ ιερή η τρεμούλα. 5 Ξάφνιζες τη δειλή μου πρώτη ζωούλα μια παθιασμένη αγάπη φέρνοντάς μου, μαζί έγνοια, ξεγνοιασιά, κυρά και δούλα της ορφάνιας μου και της μοναξιάς μου. Γέλιο της γειτονιάς, του σπιτιού βάρος. 10 Μα υψώνονταν χυτή η κορμοστασιά σου, και τ’ άρρωστα γεράματ’ ανθισμένα. Μυστικό μαύρο —μαύρος έτσι ο Χάρος δε θα είναι— σου τα νύχτωνε τα φρένα. Και ήμουν εγώ το γλυκοχάραμά σου. |
