Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Όταν πέθανε ο Πολυλάς
Ρυθμών και Στοχασμών άυλα φτερά και χέρια τη λυτρωμένη την ψυχή σου απ’ το κορμί της την πήραν και την παν ολόισα προς τ’ αστέρια· στέκετ’ εκεί η πομπή και κόβει την ορμή της. 5 Στων παραδείσων τα υπερκόσμια καλοκαίρια, στης Λύρας τ’ άστρο, εκεί που ο ψάλτης και ο τεχνίτης λάμπουν αθάνατ’ από πνεύμα περιστέρια, του Σολωμού σε σέρνει ο ίσκιος ο μαγνήτης. Πατρικά σ’ οδηγεί σε δυο Θαβώρ αγνάντια, 10 σ’ αφήνει εκεί και λέει: «Νά η δόξα σου! Εδώ στάσου, κι ένα ταίρι γιγάντιο σαν από διαμάντια κατάβαθα αβασίλευτο βλέπε μπροστά σου, και σαν αέρι από λατρεία πνέε τριγύρω στον Όμηρο, μακάριε, και στο Σαιξπήρο!» 1896
|
