Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Τ’ ολόχρυσο ποτάμι
Τρέχ’ η ματιά μου ελεύθερη, χάνεται, σχίζει κάτου τα κύματα, τα σύννεφα ψηλά, και πάει και σταματά εκεί που γλυκογγίζει και με τη θάλασσα ο ουρανός μιλά. 5 Κοιμάται τ’ ακρογιάλ’, η αύρα πνέει δειλά, ασπρίζει εδώ πουλί, κι εκεί καπνός μαυρίζει· η νύχτα εχύθ’, η δύσις μοναχά ροδίζει, η μέρα είναι νεκρός οπού χαμογελά. Μα και της δύσεως σε λίγο φεύγ’ η χάρη, 10 και μες στη λίμνη μας θα ιδούμε το φεγγάρι ένα ποτάμι ολόχρυσο πλατύ να κάμει. Και τότε θα σου πω, αγάπη μου δροσάτη: — Μες στην καρδιά μας, θάλασσα πάθη γεμάτη, ο έρως είν’ αυτό τ’ ολόχρυσο ποτάμι! Σεπτέμβριος 1881 *
|
