Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Της θάλασσας νεράιδα
Από τα βράχι’ ανάμεσα πετιέται ’να κεφάλι και βλέμματα ολόγυρα σκορπάει φοβισμένα. Εγώ, κρυμμένος κάπου κει στο έρημ’ ακρογιάλι, το βλέπω —σαν σε όνειρο— με μάτια λιγωμένα. 5 Ένα κορμί παρθενικό, γυμνό αργοπροβάλλει κι απλώνεται ηδονικά σε κύματ’ αφρισμένα· ο ήλιος εσκυθρώπασε μπροστά στα τόσα κάλλη, τα κάλλη τ’ απολλώνεια και τα φωτολουσμένα. Ανατριχιάζ’ η θάλασσα στο θείο άγγισμά τους, 10 τα κυματάκια απαλά με χάρη τ’ αγκαλιάζουν κι αχτίδες τα χαϊδεύουνε χρυσές στο πέρασμά τους. Θεότρελος, ο δύστυχος, βουτιέμαι μες στο κύμα, τα μάτια της τα θεϊκά με φόβο με κοιτάζουν και χάνεται στη θάλασσα… Ήταν νεράιδα… Κρίμα! |
