Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

Ελπίς Πατρίδος

Ωδή εν τη των νυν Ελλήνων διαλέκτω

Τω Ευγενεστάτω Αρχιεπιστάτη του εν Κέρκυρα Ελληνικού Παμμουσείου Κόμητι Γκίλφορδ, ο εκ Ζακύνθου, Α. Κάλβος Ιωαννίδης, χαίρειν. Και οι δύο κλαδεύομεν την αυτήν ελαίαν, συ όμως εναργοτέρως· αλλ’ εάν και μοι λείπει η δύναμις σου, ίσως κατά την προθυμίαν είμεθα όμοιοι· και εγώ μεν φύσει φιλώ την πατρίδα, συ δε δυνάμει αρετής· δέξου, λοιπόν, το εν τη νυν διαλέκτω ποιημάτιον τούτο όπως τα μεν τέκνα των Ιώνων βλέποντα ότι συ έγινας υπερασπιστής, αυτό αγαπήσωσιν· εγώ δε τιμήσω σε τον άξιον κυβερνήτην των Μουσών της Ελλάδος. Εν Λονδίνω, Νοεμβρίου, Κ΄. ΑΩΙΘ.
α΄

Ευλαβώς, τρέμων, ρίπτω πρώτην βολάν τα δάκτυλα επί την αργυρόχορδον πάτριον κιθάραν.

β΄

5 Σήμανε συ ουράνιον ξύλον, συ της ψυχής μου την τόλμαν, συ παρόρμησον, Μουσάων δώρον.

γ΄

Τα λαμπρά, τα φωτίζοντα 10 πρόσωπα, των αστέρων της Ελλάδος, αμαύρωνον βάρβαρα νέφη.

δ΄

Νυν δε την νύκτα σχίζει ακτίς ελπίδος· χαίρονται 15 τα πάντα της πατρίδος προσφιλή τέκνα.

ε΄

Στολίζει νυν αιώνιος δάφνη, πάλιν, το μέτωπον των ύδατι διψούντων 20 εξ Ιππουκρήνης.

στ΄

Των Άγγλων δόξα φύσα, φύσα συ δεξιέ Ζέφυρε. Το νέον άνθος δρόσισον, καρπούς να φέρει·

ζ΄

25 Μεγάλας η καρδία μου ελπίδας έχει· ο άνεμος πριν τας διασκορπίσει, πάτερ του κόσμου·

η΄

Σβήσον το φως μου, σύγχυσον 30 τον νουν μου, ποίησόν με παίγνιον του πλήθους, βρέξον πυρ να με καύσει.

θ΄

Γλυκεία ελπίς, εάν χάσω σε, και τί μοι μέλει ο βίος; 35 Διά σε πνέω, και χαίρομαι, και εάν μη ίδω·

ι΄

Προ της Ελλάδος του ιερού, χορώ συμπεπλεγμένας, Ελευθερίαν και Μούσας, 40 θάνατον θέλω.

[1819]