Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Εις το θάνατο της Αιμιλίας Ροδόσταμο]
Emilia Rodostamo[1]Και είδανε το ξόδι σου με την κεροδοσιά του. [2]Στη θύρα την ολόχρυση της Παντοδυναμίας, πνεύματα μύρια παλαιά, πνεύματα μύρια νέα, σ’ ακαρτερούν για να σου πουν πως άργησες να φθάσεις. [3]της ημέρας π’ ο τρίτος άνθιζε σ’ εσέ θεοτικός Απρίλης — με την ψυχή τρεμάμενη μες στη χαρά του πόθου, αχ! σ’ έσταινα βασίλισσα στης γης τες ευτυχίες, 5(3.) εν’ όλες τες δοκίμαζα κοιτώντας τη θωριά σου — στην πλάκα πέφτω, και θαρρώ πως δε θα σου βαρύνει, παρθέν’, από τα χείλη μου κι από τα γόνατά μου. |
| [1848] |
|
___ |
απόσπ. 3 στ. 2 |
| Οπ’ άνθιζεν ο τρίτος σου θεοτικός Απρίλης. |
|
στ. 6 |
| Σκύφτω στην πλάκα, και θαρρώ πως δε θα σου βαρύνει, |
|
στ. 7 |
| Παρθέν’ από το γόνα μου κι από το φίλημά μου. |
